Συσχέτιση της μικροαλβουμινουρίας με τις ελαστικές ιδιότητες της ανιούσας θωρακικής αορτής

Abstract

Microalbuminuria (MA) plays a significant prognostic role for the evaluation of cardiovascular risk in patients with essential hypertension.It is beeing considered as a general marker of vascular disease which is not confined to the renal bed alone. If the aortic mechanical properties are involved in this process is not yet elucidated. Towards this direction we evaluated the elasticity of ascending thoracic aorta in 162 non-diabetic patients with uncomplicated essential hypertension stage II to III (aged 54+-10 years, 82 males, 75 with MA [mean albumin excretion 20-200mg/24hours in 3 consecutive 24hours urinary collections] kai 87 normoalbuminurics). The aortic distensibility (AoD) and the aortic strain (AoS) were calculated combining ultrasound measurements of aortic diameters with sphygmomanometric measurements of BP at the brachial level. The 2 subgroups of patients, those with and those without MA, exhibited similar demographic parameters and lipid levels. Patients with MA had significantly higher systolic BP , pulse pressure and left ventricular mass index (LVMI), in comparison with normoalbuminuric patients. Both indicators of aortic elasticity were significantly reduced in MA patients comparing with the patients without MA (1,6+-0,9 vs 3,2+-2,1 dyne-1.cm2.10-6, p<0,001 and 0,039+-0,017 vs 0,069+-0,019, p<0,001 respectively). Indicators of aortic elasticity negatively corellated with 24hour urinary albumin excretion (UAE) (p<0,001) and LVMI (p<0,001), while UAE corellated possitively with LVMI (p<0,001). Using models of multiple regression analysis we found that age, mean BP and UAE corellated independently with AoD and AoS in the total population of our study (p<0,001 for all corellations). In conclusion, hypertensive patients with MA show a further deterioration of aortic elastic properties in corellation with those who do not have MA. The unfavorable consequences caused by the increment of large arteries stifness, possibly represent a logical explanation for the increased cardivascular risk of patients with essential hypertension and MA.

Η μικροαλβουμινουρία (ΜΑ) κατέχει σημαντικό προγνωστικό ρόλο στην εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου στους ασθενείς με ιδιοπαθή αρτηριακή υπέρταση (ΑΥ) . Θεωρείται δείκτης γενικευμένης αγγειακής βλάβης που δεν περιορίζεται μόνο στο νεφρικό σπείραμα. Αν οι μηχανικές ιδιότητες της αορτής ενέχονται σ'αυτή τη διαδικασία δεν είναι καθορισμένο. Προς την κατεύθυνση αυτή εκτιμήθηκε η ελαστικότητα της ανιούσης θωρακικής αορτής σε 162 μη διαβητικούς ασθενείς με ανεπίπλεκτο ιδιοπαθή ΑΥ σταδίου ΙΙ προς ΙΙΙ (ηλικίας 54+-10 ετών, 82 άνδρες, 75 με ΜΑ[μέση απέκκριση αλβουμίνης 20-200mg/24ωρο σε 3 διαδοχικές συλλογές ούρων 24ωρου] και 87 νορμοαλβουμινουρικοί). Η αορτική διατασιμότητα (ΑοΔ) και το αορτικό strain (AoS) υπολογίστηκαν συνδυάζοντας υπερηχογραφικές μετρήσεις των διαμέτρων της αορτής με σφυγμομανομετρικές μετρήσεις της ΑΠ στον βραχίονα. Οι 2 υποομάδες ασθενών με και χωρίς ΜΑ παρουσίαζαν παρόμοια δημογραφικά στοιχεία και επίπεδα λιπιδίων πλάσματος. Οι ασθενείς με ΜΑ είχαν σημαντικά υψηλότερη συστολική ΑΠ, πίεση σφυγμού και δείκτη μάζας αριστεράς κοιλίας (ΔΜΑΚ), συγκρινόμενοι με τους νορμοαλβουμινουρικούς ασθενείς. Και οι 2 δείκτες ελαστικότητας της αορτής ήταν σημαντικά ελατωμένοι στους ασθενείς με ΜΑ συγκριτικά με αυτούς χωρίς ΜΑ (1,6+-0,9 έναντι 3,2+-2,1 dyne-1.cm2.10-6, p<0,001 και 0,039+-0,017 έναντι 0,069+-0,019, p<0,001, αντίστοιχα). Οι δείκτες ελαστικότητας της αορτής συσχετίζονταν αρνητικά με την 24ωρη απέκκριση αλβουμίνης ούρων (ΑΑΟ) (p<0,001) και το ΔΜΑΚ (p<0,001), ενώ η ΑΑΟ συσχετιζόταν θετικά με το ΔΜΑΚ (p<0,001). Εφαρμόζοντας μοντέλα πολλαπλής ανάλυσης παλινδρόμησης διαπιστώθηκε ότι η ηλίκία, η μέση ΑΠ και η ΑΑΟ συσχετιζόταν ανεξάρτητα με την ΑοΔ και το ΑοS στον συνολικό πληθυσμό της μελέτης (p<0,001 για όλες τις συσχετίσεις). Συμπερασματικά στους υπερτασικούς ασθενείς με ΜΑ έχουμε μία περεταίρω επιδείνωση των ελαστικών ιδιότητων της αορτής συγκριτικά με τους μη έχοντες ΜΑ. Οι δυσμενείς συνέπειες που προκαλούνται από την αύξηση της σκληρίας των μεγάλων αγγείων, ενδεχομένως αποτελούν μια λογική εξήγηση για τον αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο των ασθενών με ιδιοπαθή ΑΥ και ΜΑ.