Μορφολογικός και λειτουργικός έλεγχος των λεμφοκυττάρων που διηθούν τους μικρούς σιελογόνους αδένες ασθενών με σύνδρομο sjogren's

Abstract

Expression of type-1 and type-2 cytokines at the mRNA level in labial salivary glands (LSG) of patients with Sjogren's syndrome (SS), as reported by several groups, have generated conflicting results. In the present study we have directly examined the production of IL-4. 1L-13 and IFN-y by lymphocytes infiltrating the LSG of 44 consecutive patients referred for SS evaluation. Cytokines production was evaluated following in vitro culture of LSG in the presence of IL-2. IFN-yand IL-13 were detected in the majority of SN (24/44 and 26/44, respectively) while IL-4 was present in 5/44 SN. The presence of IFN-ywas significantly higher in SS patients, as opposed to patients who did not fulfil the criteria for SS (P < 0-01). In addition, almost all cultured lymphocytes expressed mRNA for IFN-y(17/19 cultures) and IL-13 (18/19) while IL-4 mRNA was also expressed at high frequency (14/19 cultures). Interestingly, the IFN-yntRNA copies in cultured lymphocytes correlated significantly with the intensity of lymphocytic infiltration as evaluated by Chisholm's score (P < 0-01 ). Furthermore. RT-PCR of RNA extracted from whole LSG from 14 SS patients also demonstrated the presence of all cytokines in the majority of the cases and the prevalence of IFN-yin LSG with high-grade infiltration. Because IL-13 was produced by the majority of the cultured LSG. IgE production was also evaluated. Interestingly, IgE was detected in 21/44 LSG culture SN and mainly in those biopsies that had Chisholm’s score less than 0-5 (P < 0-05). We conclude that lymphocytes infiltrating the LSG are capable of producing both Thl and Th2 cytokines and that the balance between them shifts in favour of Thl in LSG with high infiltration score and in patients with SS.

Τα επιθηλιακά κύτταρά στο SS δεν είναι μόνο στόχοι του ανοσοποιητικού συστήματος αλλά φαίνεται οτί πρόκειται για τους ενορχηστρωτές της ανοσολογικής απόκρισης. Είναι ενεργοποιημένα και παρουσιάζουν ίδια πεπτίδια στα Τ κύτταρα. Κατέχουν όλα τα απαραίτητα συνενεργοποιητικά και μόρια προσκόλλησης που απαιτούνται για την Τ ενεργοποίηση. Παράγουν χυμοκίνες και κυτταροκίνες απαραίτητες για την προσέλκυση Τ και Β λεμφοκυττάρων, τα οργανώνουν σε λειτουργικά GC και επομένως αυξάνουν και διαιωνίζουν τη βλάβη. Ενδοκυττάρια, φυσιολογικά «κρυμμένα» αυτοαντιγόνα, αποκαλύπτονται στα Τ κύτταρα μέσω αποπτωτικών μηχανισμών και, πιθανόν, εξωσωμάτων.Βασισμένοι σε όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, προτίνουμε το ακόλουθο μοντέλο για τη παθογένεια του SS: σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα, ενδοκρινείς (π.χ. μεταβολή επιπέδων οιστρογόνων) και/ή περιβαλλοντικοί (π.χ. ψυχολογικοί) παράγοντες, σε συνδιασμό με μια χρόνια ιογενή λοίμωξη, προκαλούν την ενεργοποίηση των επιθηλιακών κυττάρων. Το ενεργοποιημένο επιθηλιακό κύτταρο αποκτά χαρακτήρες αντιγονοπαρουσιαστικού κυττάρου, έλκει, παρουσιάζει ενδοκυττάρια πεπτίδια και ενεργοποιεί τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και έτσι παίζει κεντρικό ρόλο στην έναρξη και τη διαιώνιση της αυτοάνοσης φλεγμονώδους αντίδρασης (εικ.1). Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία δείχνουν ότι το κύτταρο-στόχος θα πρέπει να συνεχίσει να βρίσκεται στο κέντρο της έρευνας, όχι μόνο στην περίπτωση του SS αλλά και σε άλλες αυτοάνοσες νόσους.