Η ευρεσιτεχνία ως προπομπός της επιχειρηματικής καινοτομίας και εφαλτήριο ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα

Abstract

Στόχος της Διατριβής είναι να αποκαλύψει αν η ευρεσιτεχνία μπορεί να είναι προπομπός της επιχειρηματικής δραστηριότητας του ευρεσιτέχνη αφού του διασφαλίζει συγκριτικό πλεονέκτημα στην ίδρυση νέας επιχείρησης και ταυτόχρονα αποτελεί παράγοντα ανάδειξης της καινοτομίας. Δηλαδή να συνδράμει στο πεδίο της επιχειρηματικότητας και συγκεκριμένα στην περιοχή της δημιουργίας νέων επιχειρήσεων από επιχειρηματίες που στηρίζονται στη λήψη ενός -τουλάχιστον-Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας που τους παρέχει καθεστώς οιονεί προσωρινού μονοπωλίου στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα αναζητούμε να διευκρινίσουμε αν ο ευρεσιτέχνης παρότι αποκτά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με τη λήψη Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας θεωρεί τούτο αρκετό για να προχωρήσει στην ίδρυση νέας επιχείρησης. Αν όμως δεν προβαίνει σε μια τέτοια ενέργεια ποιοι είναι οι παράγοντες εκείνοι που τον επηρεάζουν αρνητικά. Είναι όμοιοι με εκείνους τους παράγοντες που επηρεάζουν και τη γενική επιχειρηματικότητα η διαφέρουν και πρέπει επομένως να ακολουθηθεί μια πιο εστιασμένη πολιτική περιορισμού των εμποδίων και ενθάρρυνσης της. Προσδιορίζεται κατ’ αρχήν το θεωρητικό πλαίσιο οι οροί και οι διαδικασίες που το διαμορφώνουν προκείμενου να γίνουν αντιληπτά η έννοια και το περιεχόμενο της καινοτομίας της επιχειρηματικότητας που διασφαλίζει τη διέξοδο της πρώτης προς την αγορά καθώς και προσδιορισμού της ευρεσιτεχνίας που αποτελεί τόσο το μέτρο μέτρησης της καινοτομίας όσο και μέρος της ουσίας της ενώ ταυτόχρονα μπορεί να είναι και παράγοντας επηρεασμού της επιχειρηματικότητας. Το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από την αναδίφηση στη διεθνή βιβλιογραφία είναι ότι η καινοτομία δεν αποτελεί προνόμιο των μεγάλων επιχειρήσεων μονό άλλα και των μικρών και μάλιστα στην πιο ριζοσπαστική της εκδοχή. Το επόμενο είναι ότι η ευρεσιτεχνία ως προϊόν της εφευρετικής προσπάθειας και προοίμιο της καινοτομίας είναι δυνατό να διασφαλίσει περιβάλλον προσωρινού μονοπωλίου και υποκίνησης της εκκίνησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Επίσης ενώ φαίνεται ότι στη χώρα μας υπάρχουν τα περισσότερα από εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να συνθέτουν ένα Εθνικό Σύστημα Καινοτομίας εντούτοις λείπει ο συνεκτικός τους κρίκος και ο δίαυλος συνεχούς επικοινωνίας και επαφής μεταξύ τους. Δηλαδή λειτουργούν ως νησίδες χωρίς συγκοινωνία μεταξύ τους με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιθυμητές συνέργειες οι οποίες προκύπτουν από τις σχέσεις τις συνεργασίες και τις συναλλαγές. Επιπλέον από τα δεδομένα της έρευνας πεδίου και την εκτίμηση του υποδείγματος μας φάνηκε ότι οι παράγοντες που επηρεάζουν τη γενική επιχειρηματικότητα έτσι όπως τους προσδιόρισαν διεθνείς οργανισμοί καιερευνητές επιδρούν και στην περίπτωση της επιχειρηματικότητας των ευρεσιτεχνών της χωράς μας. Δηλαδή η ατομική στάση του ευρεσιτέχνη το κοινωνικό και θεσμικό περιβάλλον οι συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική αγορά καθώς και οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες άντλησης των αναγκαίων πόρων γνώσεων και πληροφοριών για τη δημιουργία των καινοτομιών του επιδρούν σημαντικά στην απόφασή του για ίδρυση νέας επιχείρησης. Η οποιαδήποτε βελτίωση εκείνων πουεπιδρούν θετικά και ο περιορισμός αυτών που επηρεάζουν αρνητικά τη λήψη απόφασης για ίδρυση επιχείρησης πρέπει να αποτελεί στόχο συγκεκριμένης πολιτικής.