Η ρωσική ομοσπονδία: όψεις της μετάβασης: ο ρόλος της πολιτικής νομιμοποίησης στη μετάβαση του πολιτικού συστήματος της Ρωσικής Oμοσπονδίας, 1991-2008

Abstract

Η κατάρρευση του διπολικού συστήματος έδωσε νέα πνοή στη διεθνή κοινωνία, καθώς ο τερματισμός του ανταγωνισμού μεταξύ των δυο πόλων κατέδειξε την επικράτηση της Δύσης στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ενώ ανέδειξε την κουλτούρα της νεοτερικότητας ως παγκόσμιο πρότυπο κρατικής συμπεριφοράς σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο. Το πολίτευμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας προβλήθηκε και προβάλλεται ως το σύγχρονο μέσο για την ολοκλήρωση της συστημικής μετάβασης από την φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό, διαδικασία που άρχισε με την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό, κορυφώθηκε τον 19° αιώνα στον ευρωπαϊκό χώρο και διεκόπη επισήμως για τα κράτη του Ανατολικού Μπλοκ από την σιδηρά πυγμή της Σοβιετικής Ένωσης, που κράτησε υπό την επιρροή της τη μισή υφήλιο για σχεδόν μισό αιώνα. Με τη βελούδινη πτώση του κομουνισμού, πλήθος κρατών που ανήκαν στον πρώην σοβιετοκρατούμενο κόσμο ξεκίνησε τις απαιτούμενες διεργασίες και διαδικασίες για την ένταξή τους στη διεθνή κοινωνία και την υιοθέτηση και εφαρμογή της δημοκρατικής αρχής. Στο πλαίσιο της παρούσας περιπτωσιολογικής μελέτης, η Ρωσική Ομοσπονδία επιλέγεται προκειμένου να συζητηθεί το φλέγον ζήτημα της μετάβασης των πολιτικών συστημάτων των πρώην κομουνιστικών κρατών στην μεταψυχροπολεμική περίοδο. Το θέμα αυτό αφορά άμεσα τόσο στην Πολιτική Επιστήμη και ευρύτερα την Κοινωνική Επιστήμη, μέσα από το πρίσμα της συγκριτικής μελέτης πολιτικών συστημάτων και του θεμελιώδους ζητήματος της κοινωνικής αλλαγής, όσο και στις Διεθνείς Σχέσεις, αναφορικά με τις μεταβλητές που επηρεάζουν το μηχανισμό της διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής. Ο βασικός στόχος της ανά χείρας επιστημονικής έρευνας δεν είναι η καταγραφή των αποτελεσμάτων των προαναφερόμενων διαδικασιών διαπραγματεύσεων, δηλαδή η επιβεβαίωση της επιτυχούς ή ανεπιτυχούς μετάβασης στο πολίτευμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Σκοπός είναι η αιτιολόγηση της προκείμενης έκβασης της απόπειρας μετάβασης και γι’ αυτό το λόγο, η μελέτη πραγματεύεται το ρόλο της πολιτικής νομιμοποίησης στην όλη προαναφερόμενη διαδικασία. Με δεδομένη την άναρχη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η διεθνής κοινωνία και την έλλειψη ανώτερης αρχής που θα επέβαλε την τάξη στο διεθνές σύστημα, τόσο τα κράτη, όσο και η διεθνής κοινωνία λειτουργούν βάσει κανόνων και θεσμών, ώστε να διασφαλίζεται η τάξη και η ασφάλεια στο εσωτερικό τους επίπεδο, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το σύνολο των κανόνων που διέπουν την κουλτούρα των κυρίαρχων κρατών της Δύσης ταυτίζονται ή συνάδουν με τις αρχές της πολιτικής οργάνωσης των υπολοίπων κρατών της υφηλίου. Στην περίπτωση της Ρωσίας διαπιστώνεται κάποια απόκλιση και συνεπώς, τίθεται το ερώτημα της δυνατότητας της Ρωσίας να πραγματοποιήσει επιτυχή μετάβαση, που να ανταποκρίνεται επακριβώς στα δεδομένα και τα ζητούμενα της διεθνούς κοινωνίας. […]