Η δράση της ασπιρίνης στην αθηρογένεση: πειραματική μελέτη

Abstract

Inflammation related processes play a key role the current etiologic model of atherosclerosis and its acute complications. Platelet-derived growth factors help stimulate the neointimal proliferation of restenosis after coronary interventions. Reducing platelet accumulation at treated sites may attenuate restenosis. The purpose of this experimental study, was to investigate the effect of aspirin on the development and extent of atherosclerosis. Sixty male white New Zealand rabbits were separated in five groups (12 animals each group). Group 1 received diet of 2% cholesterol and 6% corn-oil, and in addition received 3 mg aspirin/kg daily per os for 3 months. Group 2 received the same diet, and in addition received 10 mg aspirin/kg daily per os for 3 months. Group 3 received the same diet, and in addition received 50 mg aspirin/kg daily per os for 3 months. Group 4 received the same diet for 3 months, without receiving aspirin. Finally, Group 5 animals were fed with normal diet, without receiving aspirin (control group). Animals were sacrificed after 3 months. The aortae were removed from the aortic arch to the iliac bifurcation, stained with Sudan IV, opened longitudinally along their ventral surface, pinned at in vivo dimensions. Aspirin reduced the serum levels of total cholesterol, total lipids triglycerides and HDL- and LDL cholesterol. There were significant difference in the extent of atherosclerotic lesions between animals which received different doses of aspirin and that animals which did not receive aspirin. High dose aspirin treatment resulted in a reduction in fasting plasma glucose, associated with a reduction in total cholesterol and a reduction in triglycerides. These results suggest that high dose aspirin may also have an insulin sensitizing effect or a direct antilipolytic effect on adipocytes, leading to reduced rates of lipolysis and lower plasma fatty acid levels. However, the exact mechanism of this effect of aspirin on atherosclerotic lesions is not absolutely clear. In conclusion, our study suggest that there is a protective effect on atherosclerosis development of aspirin downstream from where it lowers plasma fatty acid concentrations.

Οι φλεγμονώδεις διαδικασίες αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την ερμηνεία της διαδικασίας δημιουργίας της αθηροσκληρώσεως και των επιπλοκών της. Από μελέτες που έχουν γίνει, έχει φανεί ότι οι αυξητικοί παράγοντες που εκλύονται από τα αιμοπετάλια, συμβάλλουν σημαντικά στην αποφυγή της επαναστένωσης στα στεφανιαία αγγεία. Η ελάττωση της συγκέντρωσης των αιμοπεταλίων έχει βρεθεί ότι συμβάλλει στη βελτίωση της επαναστένωσης. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να ερευνήσουμε τη δράση της ασπιρίνης στη πειραματικά προκλητή αθηροσκλήρυνση. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιήθηκαν 60 κουνέλια Νέας Ζηλανδίας, τα οποία χωρίσθηκαν σε 5 ομάδες των 12 πειραματόζωων. Η ομάδα 1 έλαβε δίαιτα πλούσια σε χοληστερόλη 2% και ηλιέλαιο 6%, και επιπρόσθετα χορηγήθηκε ασπιρίνη 3 mg/kg per os ημερησίως για 3 μήνες. Η ομάδα 2 έλαβε δίαιτα πλούσια σε χοληστερόλη 2% και ηλιέλαιο 6%, και επιπρόσθετα χορηγήθηκε ασπιρίνη 10 mg/kg per os ημερησίως για 3 μήνες. Η ομάδα 3 έλαβε δίαιτα πλούσια σε χοληστερόλη 2% και ηλιέλαιο 6%, και επιπρόσθετα χορηγήθηκε ασπιρίνη 50 mg/kg per os ημερησίως για 3 μήνες. Η ομάδα 4 έλαβε μόνο δίαιτα πλούσια σε χοληστερόλη 2% και ηλιέλαιο 6% για 3 μήνες, χωρίς να χορηγηθεί επιπρόσθετα ασπιρίνη. Τέλος, η ομάδα 5 έλαβε κανονική δίαιτα, χωρίς χορήγηση ασπιρίνης, και χρησίμευσε σαν ομάδα ελέγχου. Τα ζώα θυσιάσθηκαν μετά τη πάροδο 3 μηνών. Στη συνέχεια παρασκευάσθηκε η αορτή από το ύψος του αορτικού τόξου μέχρι του διχασμού των λαγονίων και βάφθηκε με Sudan IV, αφού προηγουμένως ανοίχθηκε επιμήκως. Βρέθηκε ότι η ασπιρίνη προκάλεσε τη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης, των ολικών λιπιδίων και τριγλυκεριδίων, καθώς και των HDL- και LDL- χοληστερόλης. Επίσης, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μείωση της έκτασης των αθηροσκληρυντικών αλλοιώσεων (πλακών) στην αορτή των πειραματόζωων που έλαβαν ασπιρίνη. Οι μεγάλες δόσεις ασπιρίνης προκάλεσαν μείωση των επιπέδων της γλυκόζης του ορού, καθώς και των λιπιδίων του ορού, δρώντας πιθανότατα έμμεσα μέσω της ινσουλίνης, είτε άμεσα μέσω αντιλιπολυτικής δράσης στα λιποκύτταρα. Οπωσδήποτε όμως, ο ακριβής μηχανισμός δράσης της ασπιρίνης δεν είναι επακριβώς γνωστός. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της μελέτης μας έδειξαν ότι η ασπιρίνη έχει προστατευτική δράση στη δημιουργία της αθηροσκληρώσεως, μειώνοντας τα επίπεδα των λιπιδίων του ορού.