Θεολογική και θρησκειολογική θεώρηση του διαθρησκειακού διαλόγου στη σύγχρονη ιεραποστολή

Abstract

The aim of our work is to present the development of Christian mission which led to the modern perception of the necessity of interreligious dialogue in Christian witness. With this subject we dealt in the first (theological) part which is constituted from two chapters (the missionary and the interreligious one). The serious theological study of emerging pluralism and the responsible dialogue with the modern currents of human thought will give us the possibility of studying the world in its progress. In the second part of our work, which is presented as a third chapter, is attempted a regard of the phenomenon from a historical religious viewpoint, something that already has begun to be discussed in the interreligious meetings, besides the fact that has not been spread widely. This approach however can open new ways of approaching persons with different religious perceptions in worldwide mission. This in the missionary studies contributes to the theological discussion on the future of Christian witness. The science of History of Religions is essential in order to examine the religious beliefs of persons, as we comprehend them in a base of collection of cultural and psychological data. This new approach it describes the sentiments and the behaviors of believers. In the light of religious pluralism those data is a useful tool for mutual knowledge and understanding of believers in, but also between, social groups. Interreligious dialogues are not only an internal need for people of different religious traditions, but also constitutes a debt towards modern man. They concentrate in the value of human life. What is required in interreligious meetings is a interdisciplinary collaboration so that we cultivate the respect to our “neighbor” and find new ways, so that we comprehend the particularity, the universality and the multiplicity of various traditions. Two from the more essential characteristics of an achieved interreligious dialogue is self-criticism and the self-understanding. The first is achieved with the essential contribution of theology and the second with the science of History of Religions.

Στόχος της εργασίας είναι η παρουσίαση της εξελικτικής πορείας της χριστιανικής ιεραποστολής που οδήγησε στη σύγχρονη αντίληψη για την αναγκαιότητα του διαθρησκειακού διαλόγου στη χριστιανική µαρτυρία. Με το θέµα αυτό ασχολούµαστε στο πρώτο (θεολογικό) µέρος, αποτελούµενο από τα δύο πρώτα κεφάλαια (ιεραποστολικό και διαθρησκειακό). Η σοβαρή θεολογική µελέτη του αναδυόµενου πλουραλισµού και ο υπεύθυνος διάλογος µε τα σύγχρονα ρεύµατα της ανθρώπινης σκέψης θα µας δώσει τη δυνατότητα να µελετήσουµε τον κόσµο στην εξέλιξή του. Στο δεύτερο µέρος της εργασίας, που παρουσιάζεται ως τρίτο (και τελευταίο) κεφάλαιο, επιχειρείται µια θεώρηση του φαινοµένου από θρησκειολογική σκοπιά, κάτι που ήδη έχει αρχίσει να συζητείται στις διαθρησκειακές συναντήσεις, µολονότι βέβαια δεν έχει εδραιωθεί ευρύτερα. Η προσέγγιση αυτή όµως µπορεί να ανοίξει νέους δρόµους όχι µόνο στον τρόπο προσέγγισης των ανθρώπων µε διαφορετικές θρησκευτικές αντιλήψεις, αλλά και σ’ αυτή καθ’ αυτή την παγκόσµια ιεραποστολή. Αυτό από µόνο του στο χώρο της επιστήµης της ιεραποστολικής αποτελεί συµβολή στη θεολογική συζήτηση για το µέλλον της χριστιανικής µαρτυρίας. Η συνδροµή της θρησκειολογίας είναι απαραίτητη προκειµένου να εξετάσουµε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων, όπως κατανοούνται µε βάση τη συλλογή πολιτισµικών και ψυχολογικών δεδοµένων. Η νέα επιστήµη περιγράφει τα συναισθήµατα και τις συµπεριφορές των πιστών θέτοντας σηµεία αναφοράς για τη σταθερότητα και την αλλαγή τους. Στα πλαίσια του θρησκευτικού πλουραλισµού το υλικό αυτό αποτελεί χρήσιµο εργαλείο για την αλληλογνωριµία των πιστών µέσα, αλλά και ανάµεσα στις κοινωνικές οµάδες. Οι διαθρησκειακοί διάλογοι αποτελούν όχι µόνο µία εσωτερική ανάγκη των θρησκειών, αλλά και χρέος απέναντι στο σύγχρονο άνθρωπο. Αποκαλύπτουν την αξία της ανθρώπινης ζωής, το µεγαλείο της ανθρωπότητας. Αυτό που απαιτείται στις διαθρησκειακές συναντήσεις είναι µια διεπιστηµονική συνεργασία προκειµένου να καλλιεργήσουµε το σεβασµό προς τον άλλον και να αναζητήσουµε νέους τρόπους, ώστε να κατανοήσουµε την ιδιαιτερότητα, την καθολικότητα και την