Εκτίμηση της τμηματικής διαστολικής λειτουργίας του μυοκαρδίου της αριστεράς κοιλίας, με την τεχνική του Doppler μυοκαρδίου (Tissue Doppler Technique)

Abstract

Objectives: The evaluation of diastolic function of left ventricle is of great importance for estimation of cardiac performance and has been an object of continuing studies and current investigation last years. Different methods, that are already in use, evaluate the global diastolic function of left ventricle, but the study of segmental diastolic function is limited, because of invasive and expensive techniques. The application of echocardiography, after a suitable adaptation in hardware and software, could be evaluate non invasively, easily and with a low cost, the regional diastolic function. The use of color-coded Doppler, named as Tissue Doppler imaging (TDI), is also, a useful method to measure the regional systolic times and velocities, the intramural velocity gradients, to evaluate the right ventricle and to provide non invasive electrophysiology. Aim of this study was (1) the evaluation of the regional diastolic properties of left ventricle by the TDI, (2) the comparison with the global diastolic parameters derived from mitral flow and (3) to check the homogeneous or not diastolic condition among the left ventricle segments of myocardial wall in normal population, hypertensive and coronary patients. Population: Thirty normals 38-58 years old (mean age 48,87±6,46), 19 men, 11 women, consisted the control group I. Thirty patients with a history of hypertension, at least since two years, with a thickness of myocardial wall ?11 mm, 39-63 years old (mean age 52,87±7,47), 18 men, 12 women were the group II. Thirty patients, with coronary artery disease, 41-62 years old (mean age 54±5,99), 20 men, 10 women, not infracted but with a recent cineagiography showing at least one critical stenosis. That coronary population had two measurements, at rest (group IIIa) and immediately after a positive stress test (exercise-induced myocardial ischemia, group IIIb). Measurements: All subjects, were first studied by the conventional echo-machine. There were measured LVEDD, EF, thickness of interventricular septum and posterior wall, LV mass. From transmitral flow were measured the duration of IVRT, E, A, E/A, the velocity of E, A, E/A and consequently, by the TDI modulation, were measured the duration of IVRT, E, A, E/A, the velocity of E, A, E/A in each part of myocardial wall of left ventricle. There were studied septal, lateral, anterior and posterior walls divided at basal, medium and apical parts. So, totally, twelve left ventricular myocardial segments were measured.

Η εκτίμηση της διαστολικής λειτουργίας της αριστερής κοιλίας, αποτελεί σπουδαιότατο δείκτη της λειτουργικής ικανότητας της καρδιάς και κατέστη αντικείμενο συνεχών ερευνών και μελετών τα τελευταία έτη. Διάφοροι μέθοδοι, που ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί, εκτιμούν, συνήθως, την σφαιρική διαστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας ενώ η μελέτη της τμηματικής τοιαύτης περιορίζεται, λόγω χρήσης αιματηρών και πολυέξοδων μεθόδων. Η υπερηχοκαρδιογραφία, με κατάλληλη προσαρμογή του λογισμικού της, δύναται να εκτιμήσει με αναίμακτο, σχετικά εύκολο και οικονομικό τρόπο την τμηματική διαστολική λειτουργία και όχι μόνο. Η εφαρμογή του ιστικού Doppler (TDI) είναι εξίσου χρήσιμη για την μελέτη των συστολικών χρόνων και ταχυτήτων των διαφόρων τμημάτων, κλίσεων μυοκαρδιακών ταχυτήτων, μελέτη της δεξιάς κοιλίας, αναίμακτη ηλεκτροφυσιολογία κ.λ.π. Στην παρούσα μελέτη εκτιμήθηκε η διαστολική λειτουργία, σφαιρική και τμηματική, της αριστερής κοιλίας σε φυσιολογικά άτομα, υπερτασικούς ασθενείς και στεφανιαίους, τόσο σε ηρεμία όσο και μετά κόπωση και βρέθηκαν τα κάτωθι: Σε φυσιολογικά άτομα τα μεγέθη των διαστολικών δεικτών παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ των μυοκαρδιακών τμημάτων της αριστερής κοιλίας, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις σημαντικές. Σε ορισμένα τμήματα (6,66% του συνολικού αριθμού μελετηθέντων τμημάτων) μετρήθηκαν διαστολικοί δείκτες παθολογικοί. Στο 20% των υπερτασικών ασθενών μετρήθηκαν φυσιολογικοί διαστολικοί δείκτες από την διαμιτροειδική ροή. Τα μεγέθη των διαστολικών δεικτών παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ των μυοκαρδιακών τμημάτων της αριστερής κοιλίας, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις σημαντικές. Σε υπερτασικούς ασθενείς με φυσιολογική σφαιρική διαστολική λειτουργία, ανιχνεύθηκαν μυοκαρδιακά τμήματα (41,66%) με παθολογική διαστολική λειτουργία (Ε/Α<1) και αντίθετα σε ασθενείς με παθολογική σφαιρική διαστολική λειτουργία, ανιχνεύθηκαν μυοκαρδιακά τμήματα (22,40%) με φυσιολογική διαστολική λειτουργία (Ε/Α>1). Στους στεφανιαίους ασθενείς σε ηρεμία, τα μεγέθη των διαστολικών δεικτών παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ των μυοκαρδιακών τμημάτων της αριστερής κοιλίας, που γίνονται πλέον έντονες μετά την κόπωση και σε βαθμό ανάλογο με την βαρύτητα της νόσου (3 αγγεία, δύο αγγεία, μεμονωμένες βλάβες). Μεταξύ φυσιολογικών αφ’ ενός και υπερτασικών και στεφανιαίων αφ’ ετέρου, υπήρξαν σημαντικές διαφορές, ως προς τους διαστολικούς δείκτες, όσον αφορά την διαμιτροειδική ροή αλλά και το TDI, πλην περιορισμένων εξαιρέσεων. Μεταξύ υπερτασικών και στεφανιαίων σε ηρεμία, δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στους διαστολικούς δείκτες από την διαμιτροειδική ροή ούτε από το TDI, πλην εξαιρέσεων. Μεταξύ υπερτασικών και στεφανιαίων ασθενών μετά κόπωση, υπήρξε διαφορά, μόνο, ως προς την ταχύτητα του Ε και το λόγο ταχύτητας Ε/Α. Όμως, από το TDI αποκαλύφθηκαν διαφορές σημαντικές, πλην εξαιρέσεων.