Περίληψη
Τα τελευταία χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί εκτενείς συζητήσεις σχετικά με τον ρόλο της διοίκησης ανθρωπίνων πόρων ( ΑΠ) στους σύγχρονους οργανισμούς. Η αιτιολόγηση της πραγματικής συνεισφοράς της ΑΠ στον επιχειρηματικό στίβο έχει αποτελέσει βασικό μέλημα για πολλούς ακαδημαϊκούς και ερευνητές. *ς εκ τούτου, είχαν πραγματοποιηθεί πλήθος εμπειρικών μελετών, οι οποίες εξέτασαν την επίδραση διαφορετικών πρακτικών της ΑΠ στην συνολική απόδοση των επιχειρήσεων. *στόσο, παρόλο τον αριθμό και την ποικιλία αυτών των μελετών, ελάχιστη προσοχή έχει δοθεί μέχρι σήμερα στην κατανόηση των συγκεκριμένων μηχανισμών μέσω των οποίων αυτές οι πρακτικές επηρεάζουν την απόδοση. Σκοπό της παρούσας έρευνας αποτελεί η διερεύνηση των διαδικασιών που μεσολαβούν ανάμεσα στην εφαρμογή και χρήση των πρακτικών της ΑΠ και της οργανωσιακής απόδοσης. Στα πλαίσια αυτά, η παρούσα μελέτη προτείνει ένα νέο ολοκληρωμένο μοντέλο, το οποίο ονομάζει «σύστημα άριστων πρακτικών» της ΑΠ. Το μοντέλο αυτό διερευνά εμπειρικά τη ...
Τα τελευταία χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί εκτενείς συζητήσεις σχετικά με τον ρόλο της διοίκησης ανθρωπίνων πόρων ( ΑΠ) στους σύγχρονους οργανισμούς. Η αιτιολόγηση της πραγματικής συνεισφοράς της ΑΠ στον επιχειρηματικό στίβο έχει αποτελέσει βασικό μέλημα για πολλούς ακαδημαϊκούς και ερευνητές. *ς εκ τούτου, είχαν πραγματοποιηθεί πλήθος εμπειρικών μελετών, οι οποίες εξέτασαν την επίδραση διαφορετικών πρακτικών της ΑΠ στην συνολική απόδοση των επιχειρήσεων. *στόσο, παρόλο τον αριθμό και την ποικιλία αυτών των μελετών, ελάχιστη προσοχή έχει δοθεί μέχρι σήμερα στην κατανόηση των συγκεκριμένων μηχανισμών μέσω των οποίων αυτές οι πρακτικές επηρεάζουν την απόδοση. Σκοπό της παρούσας έρευνας αποτελεί η διερεύνηση των διαδικασιών που μεσολαβούν ανάμεσα στην εφαρμογή και χρήση των πρακτικών της ΑΠ και της οργανωσιακής απόδοσης. Στα πλαίσια αυτά, η παρούσα μελέτη προτείνει ένα νέο ολοκληρωμένο μοντέλο, το οποίο ονομάζει «σύστημα άριστων πρακτικών» της ΑΠ. Το μοντέλο αυτό διερευνά εμπειρικά την σχέση ανάμεσα στις άριστες πρακτικές της ΑΠ, στην διαχείριση γνώσης, στην οργανωσιακή ικανότητα μάθησης, στις οργανωσιακές ικανότητες όπως επίσης και την επιρροή όλων αυτών στην οργανωσιακή απόδοση. Σαν ερευνητική στρατηγική της έρευνας ακολουθήθηκε εκείνη της δημοσκόπησης. Πεδίο έρευνας της διατριβής αποτέλεσαν οι δύο από τους τρεις οικονομικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, ο δευτερογενής (μεταποίηση-κατασκευές) και ο τριτογενής (εμπόριο-υπηρεσίες) με επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 50 εργαζόμενους. Το τελικό δείγμα της έρευνας περιέχει 138 ερωτηματολόγια για τον δευτερογενή και 242 ερωτηματολόγια για τον τριτογενή τομέα. Για την ανάλυση των δεδομένων και την εξαγωγή των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκαν τόσο τεχνικές απλής περιγραφικής στατιστικής, όσο, κυρίως, τεχνικές πολύμεταβλητής ανάλυσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας προτείνουν μια απάντηση στο «πώς» οι άριστες πρακτικές της ΑΠ επηρεάζουν την απόδοση των επιχειρήσεων. Όπως υποδεικνύεται οι ελληνικές επιχειρήσεις, τόσο του δευτερογενή όσο και τριτογενή τομέα που εφαρμόζουν τις άριστες πρακτικές της ΑΠ επιτυγχάνουν αυξημένες αποδόσεις μέσω της αλληλεπίδρασης αυτών των πρακτικών με την διαχείριση γνώσης, την οργανωσιακή ικανότητα μάθησης και την ανάπτυξη οργανωσιακών ικανοτήτων.
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
Over the past several years, an increasing amount of attention has been given to the role of human resource management (HRM) in contemporary organizations. Justifying its value to the firm was the primary concern of most academics and practitioners. The emergence of numerous empirical studies, examining the impact of different HRM practices on organizational performance, supports this claim. However, besides the quantity and variety of these studies, minimum attention has been given to the conception or understanding of the mechanisms through which HRM practices influence performance. This study attempts to explore the processes through which the adoption and use of HRM practices affect organizational performance. Therefore, a new, composite model, called “best HRM practices system” is proposed. This model empirically examines the relationships between best human resource management practices, knowledge management, organization learning and organizational capabilities, as well as their ...
Over the past several years, an increasing amount of attention has been given to the role of human resource management (HRM) in contemporary organizations. Justifying its value to the firm was the primary concern of most academics and practitioners. The emergence of numerous empirical studies, examining the impact of different HRM practices on organizational performance, supports this claim. However, besides the quantity and variety of these studies, minimum attention has been given to the conception or understanding of the mechanisms through which HRM practices influence performance. This study attempts to explore the processes through which the adoption and use of HRM practices affect organizational performance. Therefore, a new, composite model, called “best HRM practices system” is proposed. This model empirically examines the relationships between best human resource management practices, knowledge management, organization learning and organizational capabilities, as well as their impact on organizational performance. To carry out this research a survey research strategy was followed. The sample frame for this study consisted of Greek firms that belong to the secondary (manufacturing-construction) and tertiary (services and commerce) sectors, which employ at least 50 employees. The final research sample was consisted of 138 questionnaires from the secondary sector and 242 questionnaires from the tertiary sector. Descriptive statistics as well as Structure Equation Modeling (SEM) techniques were used to analyze the data. The results propose an answer to “how” best human resource management practices can influence performance. It is indicated that Greek firms in the secondary and tertiary sectors, pursuing best HRM practices achieve higher performance through the interaction of these practices with knowledge management and organisational learning capability and the creation of organisational capabilities.
περισσότερα