Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση

Abstract

In order to study the causes, frequency, severity, clinical features, complicationsand the efficacy to the pharmaceutical treatment of gastroesophageal reflux(GOR) in the various types of cerebral palsy (CP), in total 72 children were examinedwith diagnosed CP, aged 1-14 years. The study for various reasons, independent to theprotocol, was completed in 56 patients.From each patient a detailed history was taken, it followed a detailed clinicalexamination, assessment of thrive condition, registration of weight, height, symptomsand complications of GOR. Full hematological and biochemical testing, 24-hourspHmetry, EEG, brain-CT or MRI scan and chest radiograph were carried out for eachpatient.In children who had gastroesophageal reflux diagnosed by 24hours pHmetry itwas furthermore radioisotopically studied the gastric emptying time, the possible relationof the delayed gastric emptying and GOR, as well as its grade. Also the samechildren were radioisotopically scanned for the possibility of tracheobroncheal aspiration.In addition was studied the relation of GOR and morphological brain lesions, therelation of GOR and epilepsy. A 2nd control pHmetry followed in children with GOR,who received pharmaceutical treatment, in order to study the response to it.The most frequent form of cerebral palsy in our study was spastic quadriplegia(44.6%), spastic diplegia demonstrated the 12.5%, spastic hemiplegia the 12.5%,mixed form the 14.3%, ataxic form the 12.5% and extrapyramidal dyskinetic CP the3.6% of the patients of our study.The control study group included 49 -neurologically and clinically healthy- children,without any GOR symptoms. All children were examined with a 24-hour oesophagealpH study. Gastric emptying was radioisotopically scanned for ten of these children.Forty-three per cent of the study group children (24/56) had GOR diagnosedby the 24-hour oesophageal pH study as compared with only 4% of the control groupindividuals (2/49). This difference was statistically significant (p<0.0001).Severe reflux was observed in 58% of the GOR children, whereas the rest 42%suffered from moderate reflux. No children suffered from mild GOR.Forty-six per cent of the spastic patients was found to have GOR. In childrenbelonging to the rest of CP-forms, GOR was present in 35.3%.The frequency of GOR in males and females was similar, with 43.2% to referto males and 42.1% to females.The majority of children with GOR and CP had findings of cerebral atrophy(70.8%) as compared to children with CP but no GOR (25%) [p<0.001].The vast majority of children with GOR and CP had epilepsy (79.1%) as comparedto children with CP but no GOR (34.3%) [p<0.001].GOR complications in children with CP were also studied. Their frequencywas compared with that in children CP but without GOR. The commonest complicationsof GOR in children with proven reflux were iron deficiency (45.8%), anaemia(37.5%), malnutrition (29%) and more often lower respiratory tract infections (25%).However, the above complications were less frequent in children with CP but withoutGOR. This differences were found for each one of the complications, were not differstatistically significant beyond failure to thrive, which was statistically significant(p=0.006) and iron deficiency which tented to be significant (p=0.057).Radioisotopically scanned tracheobronchial aspiration was not found in any ofthe GOR children.73Radioisotopically scanned gastric emptying was not found to be significantlydifferent in children with GOR as compared with control children. Moreover, no relationshipbetween increased gastric emptying time and higher grade of GOR was detected.There was satisfactory response to conventional therapy with ranitidine andcisapride in the majority of cases (81.7%). Children with moderate reflux respondedbetter to conventional therapy as compared with those who suffered from severe GOR(p=0.002).

Για να μελετηθούν τα αίτια, η συχνότητα, η βαρύτητα, η κλινική εικόνα και οιεπιπλοκές της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ) στις διάφορες μορφές τηςεγκεφαλικής παράλυσης (ΕΠ), καθώς και η ανταπόκριση στη συντηρητική θεραπεία,εξετάσθηκαν συνολικά 72 παιδιά με διαγνωσμένη ΕΠ, ηλικίας 1–14 ετών. Η μελέτηγια διάφορους λόγους ανεξαρτήτως από το πρωτόκολλο, ολοκληρώθηκε σε 56ασθενείς.Σε κάθε ασθενή πάρθηκε λεπτομερές ιστορικό, ακολούθησε λεπτομερήςκλινική εξέταση, εκτίμηση της κατάστασης θρέψης, καταγραφή των σωματομετρικώνπαραμέτρων, και των συμπτωμάτων και επιπλοκών της ΓΟΠ. Σε όλους τους ασθενείςέγινε πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος, ακολούθησε 24ωρη pHμετρία,ΗΕΓ, αξονική ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και ακτινογραφία θώρακα.Στα παιδιά που είχαν ΓΟΠ, αποδειγμένη με 24ωρη pHμετρία, ελέγχθηκεραδιοϊσοτοπικά η πιθανότητα τραχειοβρογχικής εισρόφησης, ο χρόνος γαστρικήςκένωσης, η σχέση καθυστερημένης γαστρικής κένωσης και του βαθμού τηςπαλινδρόμησης. Επίσης μελετήθηκαν η σχέση της ΓΟΠ με την εγκεφαλική ατροφίακαι την επιληψία, και έγινε 2ηpHμετρία ελέγχου σε παιδιά που πήραν κατάλληληφαρμακευτική αγωγή, για να μελετηθεί η ανταπόκριση σ’ αυτή.Ως μάρτυρες μελετήθηκαν με pHμετρία 49 παιδιά νευρολογικά και κλινικάυγιή, χωρίς συμπτώματα που να θέτουν υπόνοια ΓΟΠ. Σε 10 παιδιά έγινε επιπλέονέλεγχος της γαστρικής κένωσης με ραδιοϊσοτοπική μέθοδο.Η επικρατέστερη μορφή της ΕΠ στη μελέτη μας ήταν η σπαστική τετραπληγίασε ποσοστό 44.6%, σπαστική διπληγία παρουσίαζε το 12.5%, σπαστική ημιπληγία το12.5%, μικτή μορφή το 14.3%, αταξική μορφή το 12.5% και εξωπυραμιδική–δυσκινητική ΕΠ το 3.6% των ασθενών της μελέτης μας.ΓΟΠ διαπιστωμένη με 24ωρη pHμετρία, είχε το 43% των παιδιών (24/56παιδιά), ενώ στην ομάδα των υγιών μαρτύρων μόνο το 4% (2/49 παδιά) , διαφορά πουείναι στατιστικά σημαντική (p<0.0001).Το 58% των παιδιών είχε παλινδρόμηση σοβαρού βαθμού, το 42% μέτριουκαι κανένα ήπιου.Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση βρέθηκε σε ποσοστό 46.2% των σπαστικώνμορφών, ενώ στις υπόλοιπες μορφές στο 35.3%.Η συχνότητα της ΓΟΠ στα 2 φύλα ήταν σχεδόν παρόμοια με 43.2% να αφοράαγόρια και 42.1% κορίτσια.71Τα παιδιά με ΓΟΠ και ΕΠ είχαν συχνότερα ευρήματα εγκεφαλικής ατροφίας(70.8%), σε σχέση με παιδιά με ΕΠ αλλά χωρίς ΓΟΠ (25%), (p<0.001).Παιδιά με ΓΟΠ και ΕΠ είχαν επιληψία σε ποσοστό 79.1% έναντι 34.3%εκείνων με ΕΠ αλλά χωρίς ΓΟΠ (p<0.001).Αναζητήθηκαν οι επιπλοκές της ΓΟΠ σε παιδιά με ΕΠ και συγκρίθηκε ησυχνότητά τους με αυτές σε παιδιά χωρίς παλινδρόμηση. Οι συχνότερες επιπλοκέςτης ΓΟΠ στα παιδιά με αποδεδειγμένη παλινδρόμηση ήταν η σιδηροπενία (45.8%), ηαναιμία (37.5%), η κακή θρέψη (29%) και οι υποτροπιάζουσες πνευμονίες (25%).Χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών βρέθηκαν σε παιδιά με ΕΠ χωρίςγαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Οι διαφορές αυτές για κάθε μια από τις επιπλοκές,δεν ήταν στατιστικά σημαντικές, εκτός της κακής θρέψης που ήταν στατιστικάσημαντική (p=0.006) της σιδηροπενίας που έτεινε να είναι σημαντική (p=0.057).Τραχειοβρογχική εισρόφηση με ραδιοϊσοτοπική μέθοδο δεν βρέθηκε σεκανένα παιδί με ΓΟΠ.Η γαστρική κένωση δεν βρέθηκε (ραδιοϊσοτοπικά) να καθυστερεί στα παιδιάπου παρουσίαζαν ΓΟΠ, σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες (η διαφορά δεν ήτανστατιστικά σημαντική). Επίσης δεν βρέθηκε αναλογική σχέση αυξημένου χρόνουγαστρικής κένωσης και υψηλότερου βαθμού ΓΟΠ.Η απάντηση στη συντηρητική θεραπευτική αγωγή της ΓΟΠ, με ρανιτιδίνη καισιζαπρίδη, ήταν θετική στην πλειονότητα των περιπτώσεων (81.7%). Παιδιά μεμέτρια παλινδρόμηση απαντούσαν στατιστικά συχνότερα στη συντηρητική αγωγή, σεσχέση με εκείνα που είχαν σοβαρή ΓΟΠ (p=0.002).