ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΜΥΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΕΥΣΙΜΗ ΗΛΙΚΙΑ

Abstract

THE EXTERNAL AND INTERNAL NASAL DEFORMITIES WERE STUDIED IN 4,139 PERSONS OF THE CONSTRIPTION'S AGE. 3,732 OF THEM CONSTITUTED A SAMPLE OF HEALTHY GREEK SOLDIERS, WHILE THE REST 407 WERE A RANDOM PARK OF PATIENTS WITH NASAL RESPIRATORY DIFFICULTIES. 88% OF THE HEALTHY SAMPLE PRESENTED DEFORMITIES OF VARIOUS DEGREE EITHER OF THE EXTERNAL OR THE INTERNAL NOSE. 55% WERE FOUND WITH PURE INTERNAL NASAL DEFORMITIES AND 5% WITH PURE EXTERNAL ONES, WHILE 28% WERE BEARING COMPOUND EXTERNAL AND INTERNAL NASAL DEFORMITIES. THE MOST FREQUENT LOCALIZATION OF THE EXTERNAL NASAL DEFORMITIES WAS THE LOBULE (15%). THE DEVIATED, THE HUMP, THE WIDE AND THE SADDLE NOSE WERE FOUND TO BE THE MOST FREQUENT KINDS OFDEFORMITIES OF THE WHOLE NASAL PYRIMID. AMONG THE INTERNAL NASAL DEFORMITIES,THE SEPTAL ONES WERE PREVAILING AND THOSE OF THE FLOOR OF THE NASAL CAVITIES WERE FOLLOWING WITH CONSIDERABLE LOWER INCIDENCE. THE PURE PROJECTIONS OF THE SEPTUM- RIDGES AND SPURS- WERE NOTICED IN 20% OF THE HEALTHY POPULATION, WHILE THE PURE CURVATURES OF IT IN 16%. IN THE SAMPLE OF 407 PATIENTS THE PURE CURVATURES OF SEPTAL CARTILAGE WERE THREE TIMES MORE THAN ITS PROJECTIONS, 33% SHOWED CAUDAL SEPTAL DISLOCATION AND 42% PRESENTED SOME DEGREE OF DEVIATION OR BENDING OF THE CARTILAGENOUS PART OF THE NOSE. FROM THE COMPERATIVE STUDY OF THENASAL DEFORMITIES IN THE TWO SAMPLES AND THE SYMPTOMS WE CONCLUDED THAT ABOUT40% OF THE EXAMINED HEALTHY POPULATION HAD CONSIDERABLE NASAL DEFORMITIES WHICH IN THE FUTURE MAY HAVE LOCAL AND GENERAL CONSEQUENCES.

ΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΥΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΑΝ ΣΕ 4.139 ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΙΜΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ. 3.732 ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΔΕΙΓΜΑ ΥΓΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ, ΕΝΩ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ 407 ΑΤΟΜΑ ΗΣΑΝ ΤΥΧΑΙΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΜΕ ΡΙΝΙΚΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΔΥΣΧΕΡΕΙΑ. 88% ΤΟΥ ΥΓΙΟΥΣ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΠΟΙΚΙΛΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ 'Η ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΥΤΗΣ. 55% ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΜΕ ΑΜΗΓΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΡΙΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΚΑΙ 5% ΜΕ ΑΜΙΓΕΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ, ΕΝΩ 28%, ΕΦΕΡΑΝ ΜΙΚΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΡΙΝΙΚΗ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ. Η ΠΙΟ ΣΥΧΝΗ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΡΙΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΤΩ ΤΡΙΤΗΜΟΡΙΟ ΤΗΣ ΜΥΤΗΣ (15%). ΗΠΑΡΕΚΚΛΙΝΟΥΣΑ, Η ΥΒΩΔΗΣ, Η ΠΛΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΦΙΠΠΙΟΕΙΔΗΣ ΜΥΤΗ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ. ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΥΤΗΣ ΟΙ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΕΡΤΕΡΟΥΣΑΝ ΕΝΩ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΘΑΛΑΜΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ. ΟΙ ΑΜΙΓΕΙΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ-ΑΚΡΟΛΟΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΕΣ- ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ 20% ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ, ΕΝΩ ΟΙ ΑΜΙΓΕΙΣ ΚΑΜΨΕΙΣ ΤΟΥ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ, ΗΤΑΝ ΤΡΙΠΛΑΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΟΥ, 33% ΕΦΕΡΑΝ ΠΑΡΕΚΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΙΟΥ ΠΕΡΑΤΟΣ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΙ 42% ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΚΑΜΨΕΩΣ ΤΟΥ ΧΟΝΔΡΙΝΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΜΥΤΗΣ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ, ΠΕΡΙΠΟΥ 40%, ΤΟΥ ΕΞΕΤΑΣΘΕΝΤΟΣ ΥΓΙΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΕΙΧΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΡΙΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ, ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥΣ.