Η σημασία των υποδοχέων της σωματοστατίνης στην αντιμετώπιση του μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα

Abstract

Long acting somatostatin analogues combined with platinum analogues have demonstrated an antiproliferative effect on growth of human SCLC xenographs. 130 previously untreated SCLC patients--54 with limited disease (LD) and positive somatostatin receptors were included in the study. All patients performed 111In-Octreotide scanning before chemotherapy (10), 3 months after chemotherapy and after recurrence of the disease. All patients were treated with paclitaxel 190 mg/m2+carboplatin AUC=5.5 for up to 6 cycles. 47/130 patients (Group A, control group) received only CHT. Forty eight hours after each CHT 43/130 patients (Group B) were also administered 30 mg somatuline® (lanreotide) by a single subcutaneous (s.c.) injection to stimulate somatostatinreceptors (SSTRS) for 2 weeks. 40/130 patients (Group C) received 60 mg somatuline® autogel to stimulate SSTRS for 4 weeks. Patients in Groups A and B after the completion of the CHT continued maintenance therapy with somatuline. NSE, IGF1, VEGFA, VEGFC, VEGFR2, HER2 levels were monitored. In histological samples Bcl-2 and VEGF were also explored by immunohistochemistry. No statistically significant differences were observed between the 3 Groups regarding LD and extensive disease (ED) patient ratios, age and PS. Group B had a survival benefit in comparison to Groups A and C (p=0.029). LD patients of Group B had a significant benefit compared to Groups A and C (p=0.012, Breslow test). In LD Group B had a significant longer TTP (p=0.02) in comparison to Groups A and C. Adverse effects had no statistically significant difference between the Groups and toxicity was well managed. Long acting somatostatin analogues could be used as an additive therapy in combination to antineoplastic agents in patients positive for somatostatin receptors. A dose of 30 mg improved survival only in LD SCLC patients.

Τα μακράς δράσης ανάλογα σωματοστατίνης σε συνδυασμό με ανάλογα πλατίνας έχουν αποδείξει μια αντιπολλαπλασιαστική επίδραση στην ανάπτυξη xenographs Μικροκυτταρικού Καρκίνου του Πνεύμονα (ΜΚΠ). Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 130 ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα που δεν είχαν λάβει προηγουμένως θεραπεία, 54 από τους οποίους παρουσίαζαν περιορισμένη νόσο (Limited Disease, LD) και θετικότητα στους υποδοχείς σωματοστατίνης. Όλοι οι ασθενείς υποβάλλονταν σε εξέταση Octreoscan πριν την χορήγηση χημειοθεραπείας, 3 μήνες μετά την έναρξη της χημειοθεραπείας, μετά το πέρας της χημειοθεραπείας (6 μήνες) ή και σε οποιαδήποτε στιγμή πρώιμης υποτροπής της νόσου (μέχρι 4 φορές). Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία με πακλιταξέλη 190 mg/m2 + καρβοπλατίνη AUC = 5,5 μέχρι και 6 κύκλους. 47/130 ασθενείς (ομάδα Α, ομάδα αναφοράς) έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία. Σαράντα οκτώ ώρες μετά την κάθε χημειοθεραπεία, σε 43/130 ασθενείς (ομάδα Β) χορηγήθηκαν επίσης 30 mg SOMATULINE ® (λανρεοτίδη) με μία μόνο υποδόρια (SC) ένεση για δύο εβδομάδες, για να διεγείρουν τους υποδοχείς σωματοστατίνης (SSTRS). 40/130 ασθενείς (ομάδα Γ) έλαβαν 60 mg SOMATULINE ® autogel για 4 εβδομάδες, για τη διέγερση των υποδοχέων σωματοστατίνης. Οι ασθενείς στις Ομάδες Β και Γ, μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας συνέχισαν τη θεραπεία συντήρησης με SOMATULINE. Επιπλέον ελέγχθηκαν και τα επίπεδα NSE, IGF1, VEGFA, VEGFC, VEGFR2, HER2. Σε ιστολογικά δείγματα διερευνήθηκαν και τα Bcl-2 και VEGF με ανοσοϊστοχημεία. Όσον αφορά στη συσχέτιση ασθενών με περιορισμένη και εκτεταμένη νόσο (Limited Disease, Extensive Disease, ED), την ηλικία και τη λειτουργική κατάσταση (Performance Status), δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων. Η Ομάδα Β είχε ένα όφελος επιβίωσης σε σύγκριση με τις ομάδες Α και Γ (p = 0,029). Οι ασθενείς της ομάδας Β είχαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με τους ασθενείς των ομάδων Α και Γ (p = 0,012, Breslow τεστ). Οι ασθενείς με περιορισμένη νόσο της ομάδας Β είχαν σημαντικά μεγαλύτερο TTP (p = 0,02) σε σύγκριση με τις ομάδες Α και C. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες δεν είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των τριών ομάδων, ενώ η διαχείριση της τοξικότητας ήταν ικανοποιητική. Σε ασθενείς που παρουσιάζουν θετικότητα στους υποδοχείς σωματοστατίνης τα μακράς δράσης ανάλογα σωματοστατίνης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πρόσθετη θεραπεία σε συνδυασμό με αντινεοπλαστικούς παράγοντες. Βελτίωση της επιβίωσης παρατηρήθηκε μόνο σε ασθενείς με περιορισμένο μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα με μια δόση των 30 mg.