Σύγκριση ωτοακουστικών εκπομπών και αυτόματων ακουστικών προκλητών δυναμικών σε έλεγχο ακοής νεογνών

Abstract

BackgroundAn undiagnosed or even a delayed diagnosis of hearing loss will have multiple adverse effects on later life, such as problems in spoken language ability, decreased language skills, emotional and social development. Nowadays, diagnosis of neonatal hearing impairment depends on universal hearing screening programs (otoacoustic emissions and/or auditory brainstem responses). The aim of the present study is to determine the prevalence of hearing loss, in a population of high risk neonates, who are hospitalized in NICU, and to identify the potential risk factors involved. Moreover, several problems from the conduction of this screening program are described, in addition to possible resolutions for its further evolvement. Patients and MethodsThis study is a prospective cohort study on neonates hospitalized in the NICU of our hospital, for more than 2 days, from 2011 to 2014. It enrolled 173 infants, which had one or more risk factors for hearing loss. All neonates were screened by using a protocol that included TEOAEs and automated ABR (a-ABR). Both tests (TEOAEs, a-ABR) were performed a few days before discharge from hospital.ResultsOn examination with TEOAEs, 170 newborns eventually passed the test and 3 failed (1 bilaterally and 2 unilaterally). All neonates were also examined with a-ABR, and 10 failed the test, seven of which passed TEOAEs, and were diagnosed as having possible auditory neuropathy spectrum disease (ANSD). The remaining 3 infants, who failed both tests, were diagnosed as having possible hearing loss (HL). Ototoxic medication was the most frequent risk factor, followed by hyperbilirubinaemia, prematurity, mechanical ventilation, low birth weight, and post-genital infections. From the risk factors, only TORCH infections were clearly related to the likelihood of hearing impairment, either ANSD or HL (p = 0,004). The need for mechanical ventilation was also significantly higher in newborns with possible HL, compared to those with normal results (66,7 % vs. 18,4 %, p = 0,03).ConclusionsCombined TEOAEs/ABR is the gold standard examination for NICU infants due to increased incidence of HL, especially ANSD, in this high risk population. The frequency of a specific risk factor does not necessarily mean that this factor has any causative effect on the outcome of screening tests. The wide use of these screening programs is essential, mainly in high risk newborns, for the early diagnosis and management of hearing impairment.

ΕισαγωγήΗ μη διαγνωσμένη ή ακόμα και καθυστερημένη διάγνωση της βαρηκοΐας θα έχει σημαντικές επιδράσεις στη ζωή, όπως είναι προβλήματα στην ανάπτυξη της ομιλίας, μειωμένη γλωσσική ικανότητα, δυσαρμονία στην συναισθηματική και κοινωνική προσαρμογή. Σήμερα, η διάγνωση της νεογνικής βαρηκοΐας βασίζεται στα καθολικά, ανιχνευτικά προγράμματα ελέγχου της ακοής (ωτοακουστικές εκπομπές ή/και ακουστικά προκλητά δυναμικά του εγκεφαλικού στελέχους).Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να καθορίσει την επίπτωση της βαρηκοΐας στα νεογνά υψηλού κινδύνου, τα οποία νοσηλεύονται στη ΜΕΝΝ, καθώς και να αναγνωρίσει τους παράγοντες κινδύνου που συμμετέχουν σε αυτή. Επιπλέον, περιγράφονται τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά την εφαρμογή του προγράμματος ελέγχου της ακοής των νεογνών, καθώς και διάφοροι τρόποι για την επίλυσή τους, με στόχο την εξέλιξη του συγκεκριμένου προγράμματος.Ασθενείς και ΜέθοδοςΗ μελέτη αυτή αποτελεί μια προοπτική μελέτη κοόρτης των νεογνών που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΝΝ του νοσοκομείου για περισσότερο από 2 ημέρες, κατά το χρονικό διάστημα 2011 έως 2014. Συνολικά, συμπεριελήφθησαν 173 νεογνά, με ένα ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση παιδικής βαρηκοΐας. Σε όλα τα νεογέννητα το πρωτόκολλο ελέγχου της ακοής περιελάμβανε την εκτίμηση των ωτοακουστικών εκπομπών με καταγραφή των παροδικά προκλητών ωτοακουστικών εκπομπών (TEOAEs), αλλά και την καταγραφή των αυτόματων προκλητών δυναμικών του εγκεφαλικού στελέχους (a-ABR). Και οι δύο εξετάσεις (TEOAEs, a-ABR) διενεργήθηκαν μερικές ημέρες πριν από την έξοδό τους από το νοσοκομείο.ΑποτελέσματαΜε βάση την εξέταση των TEOAEs, σε 170 νεογνά οι ωτοακουστικές εκπομπές εκλύθηκαν φυσιολογικά και σε 3 όχι (1 αμφοτερόπλευρα και 2 ετερόπλευρα). Σε όλα τα νεογνά εξετάστηκαν και τα προκλητά δυναμικά του εγκεφαλικού στελέχους. Σε 10 από αυτά, η εξέταση δεν ολοκληρώθηκε φυσιολογικά, ενώ 7 εκ των οποίων οι TEOAEs εκλύθηκαν φυσιολογικά, με αποτέλεσμα αυτά να χαρακτηριστούν ως πιθανώς πάσχοντα από ακουστική νευροπάθεια. Τα υπόλοιπα 3 νεογνά, στα οποία δεν εκλύθηκε φυσιολογικά καμία από τις δύο εξετάσεις, χαρακτηρίστηκαν ως πιθανώς πάσχοντα από νευροαισθητήρια βαρηκοΐα. Η χορήγηση ωτοτοξικών ουσιών αποτέλεσε τον συχνότερα εμφανιζόμενο παράγοντα κινδύνου για τον πληθυσμό της μελέτης, ακολουθούμενος από την υπερχολερυθριναιμία, την προωρότητα, τη χρήση μηχανικού αερισμού, το χαμηλό βάρος γέννησης και τις μετά-γεννητικές λοιμώξεις. Από τους παράγοντες κινδύνου που ελέχθησαν, μόνο οι λοιμώξεις της κατηγορίας TORCH είχαν σημαντική συσχέτιση με την πιθανή απώλεια ακοής, είτε ως ακουστική νευροπάθεια, είτε ως νευροαισθητήρια βαρηκοΐα (p = 0,004). Το ποσοστό των νεογνών που έχριζαν μηχανικού αερισμού ήταν επίσης σημαντικά υψηλότερο στα νεογνά με πιθανή νευροαισθητήρια βαρηκοΐα, συγκριτικά με εκείνα τα παιδιά στα οποία οι εξετάσεις ολοκληρώθηκαν φυσιολογικά (66,7 % έναντι 18,4 %, p = 0,03).ΣυμπεράσματαΟ συνδυασμός των δύο εξετάσεων (TEOAEs, a-ABR) αποτελεί την εξέταση εκλογής για τα παιδιά που νοσηλεύονται στη ΜΕΝΝ, λόγω της αυξημένης συχνότητας εμφάνισης βαρηκοΐας, κυρίως ακουστικής νευροπάθειας, σε αυτό τον πληθυσμό υψηλού κινδύνου. Η συχνότητα εμφάνισης ενός παράγοντα κινδύνου δεν επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα των εξετάσεων, όπως αποδείχθηκε για τη χορήγηση των ωτοτοξικών ουσιών. Η ευρύτερη χρήση των προγραμμάτων ανίχνευσης κρίνεται απαραίτητη, κυρίως σε νεογνά υψηλού κινδύνου, για την πρώιμη διάγνωση και αντιμετώπιση της παιδικής βαρηκοΐας.