Συμβολή στη μελέτη της σύνθετης ακουστικής αγωγιμότητας και αντίστασης πριν και μετά τη μικροτραυματική αναβολοτομή στην ωτοσκλήρυνση του αναβολέα

Abstract

Κατά την παρούσα μελέτη μελετήθηκαν 35 ασθενείς, 10 άντρες και 25 γυναίκες, οι οποίοι παρουσίαζαν ωτοσκλήρυνση του αναβολέα. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον Αύγουστο του 2003 έως τον Φεβρουάριο του 2007. Οι ασθενείς εξετάστηκαν στο εξωτερικό ιατρείο της ΩΡΛ Πανεπιστημιακής Κλινικής του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών και υποβλήθηκαν σε τυποποιημένο ερωτηματολόγιο για τη λήψη ιστορικού. Ολόκληρο το παραπάνω δείγμα μελετήθηκε προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά για δύο και έξι μήνες αντίστοιχα, με τη μέθοδο της συνθέτης ακουστικής αγωγιμότητας και αντίστασης. Προσδιορίστηκαν οι παράμετροι της συχνότητας συντονισμού, της γωνίας φάσεως Θ, της συνθέτης αγωγής Υ (Admittance), της άεργο αγωγιμότητας Β (Susceptance), της ειδικής αγωγιμότητας G (Conductance) και της συνθέτης ακουστικής αντίστασης ZA (Acoustic Impedance), πριν και μετά τη μικροτραυματική αναβολοτομή. Οι ασθενείς χειρουργήθηκαν με τη μέθοδο της μικροτραυματικής αναβολοτομής και τα μετεγχειρητικά δεδομένα καταγράφηκαν, αναλύθηκαν και αποτέλεσαν αντικείμενο στατιστικής επεξεργασίας, από την οποία προέκυψαν συμπεράσματα, τα οποία καταδεικνύουν τη βελτίωση της ακοής και της εν γένει λειτουργικότητας του μέσου ωτός των εν λόγω ασθενών μετά τη μικροτραυματική αναβολοτομή. Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι η ηλικία και το φύλο των ασθενών με ωτοσκλήρυνση του αναβολέα δεν επηρεάζουν τις τιμές των παραμέτρων ειδικής αγωγιμότητας, άεργο αγωγιμότητας, σύνθετης ακουστικής αγωγής, καθώς και τη συχνότητα συντονισμού και τη γωνία φάσεως στην επιφάνεια του τυμπανικού υμένα. Ακόμη, η συχνότητα συντονισμού αυξάνεται στα περιστατικά με ωτοσκλήρυνση του αναβολέα σε σχέση με τη φυσιολογική συχνότητα συντονισμού λόγω καθήλωσης του αναβολέα και της αύξησης της δυσκαμψίας του τυμπανοοσταριωδούς συστήματος του μέσου ωτός. Η συχνότητα συντονισμού του τυμπανοοσταριωδούς συστήματος μειώνεται μετά την μικροτραυματική αναβολοτομή και η γωνία φάσεως μεταβάλλεται. Όλες οι παράμετροι ελαττώνονται στην επιφάνεια του τυμπανικού υμένα στα περιστατικά με ωτοσκλήρυνση. Οι τιμές της συνθέτης ακουστικής αγωγής μετρηθείσες με ήχο υψηλής συχνότητας είναι υψηλότερες από αυτές που μετρήθηκαν με ήχο χαμηλής συχνότητας. Η τιμή της άεργο αγωγιμότητας παρουσιάζει διαφοροποίηση στις διαφορετικές συχνότητες ήχου και δεν παρουσιάζει σημαντική αύξηση δύο μήνες μετά το χειρουργείο. Η ειδική αγωγιμότητα προεγχειρητικά μειώνεται έντονα κατά τις μετρήσεις με ήχο χαμηλής συχνότητας σε σχέση με τις άλλες παραμέτρους και τη συνθέτη αγωγιμότητα του μέσου ωτός. Η ειδική αγωγιμότητα αυξάνεται υπερβολικά έξι μήνες μετά το χειρουργείο στις μετρήσεις με ήχο υψηλής συχνότητας σε σχέση με τις μετρήσεις με ήχο χαμηλής συχνότητας. Τέλος, σε σχέση με τις κλασικές μετρήσεις τυμπανομετρίας, στις οποίες πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνο ήχος χαμηλής συχνότητας για την ανεύρεση ακουστικής συνθέτης αντίστασης, η τυμπανομετρία πολλαπλών συχνοτήτων παρέχει το πλεονέκτημα της διεξαγωγής των μετρήσεων με ήχο υψηλής συχνότητας, όπως 676 Hz.