Συγκλίσεις αρχείου και performance: αρχεία και σώματα σε ροή

Abstract

The research being carried out moves in the field of performance studies, seeking new conceptualizations and articulations of the notions of the archive, corporeality and nomadism in an era of archival exhaustion. The artistic practices presented focuses on 21st century artistic paradigms as well as archival practices that subvert the dominant, western and classical definition of the archive through embodied feminist and queer archival methodologies. Hybrid artistic practices that constitute other types of archives, archives of emotion, trauma and testimony, alternative forms of artistic documentation, case studies of archives and archival projects contribute to a more expansive notion of the corporeality and performativity of the archive. The main object of reflection revolves around the convergences between performance and archive, their limits and perspectives. Special emphasis is given to works that highlight the body as an archival and cognitive mechanism, to methodologies that propose the performativity of archives through gendered claims, and to omissions and deletions of archives that underline the need for the creation of new archives in the present and future. The multiplicity of different ways of recording and archiving performance is linked to expanded practices of memory while performance is studied as a memory site that creates new fields of knowledge through the formation of its archive. Case studies of interventions and visits to different archives and propositions for the formation of new archives, allow a critical look towards collective processes that activate alternative archival dynamics. Attempting to take up archival research as performance, an artistic project is proposed that summarizes considerations around the relationship between archive and corporeality through performance studies, critical theory and corporeal feminism. The convergences of performance and archive aim to understand corporeality as a transformer of mobility and fluidity and as a positive characteristic of the archive. Bodies as archives and archives as bodies transcend and challenge the traditional notion of the archive as a fixed site for the accumulation of documents and memory by proposing to conceive the archive as an embodied space of interaction in constant flux.

Η διενεργούμενη έρευνα κινείται στο χώρο των σπουδών της performance επιζητώντας νέες νοηματοδοτήσεις και στοιχειοθετήσεις των εννοιών του αρχείου, της σωματικότητας και της νομαδικότητας σε μια εποχή αρχειακής εξόντωσης. Οι καλλιτεχνικές πρακτικές που παρουσιάζονται επικεντρώνονται σε καλλιτεχνικά παραδείγματα του 21ου αιώνα αλλά και σε αρχειακές πρακτικές που αναταράσσουν το κυρίαρχο, δυτικό και κλασικό ορισμό του αρχείου μέσα από ενσώματες φεμινιστικές και κουήρ αρχειακές μεθοδολογίες. Υβριδικές καλλιτεχνικές πρακτικές που συνιστούν άλλου τύπου αρχεία, αρχεία συναισθήματος, τραύματος και μαρτυρίας, εναλλακτικές μορφές καλλιτεχνικής τεκμηρίωσης, περιπτώσεις μελέτης αρχείων και αρχειακών project συντελούν σε μία πιο διευρυμένη έννοια της σωματικότητας και της επιτελεστικότητας του αρχείου. Το κύριο αντικείμενο του προβληματισμού περιστρέφεται γύρω από τις συγκλίσεις μεταξύ της performance και του αρχείου, τα όρια και τις προοπτικές τους. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση σε έργα που αναδεικνύουν το σώμα ως αρχειοθετικό και γνωστικό μηχανισμό, σε μεθοδολογίες που προτείνουν την επιτελεστικότητα αρχείων μέσα από τις έμφυλες διεκδικήσεις, αλλά και στις παραλείψεις και διαγραφές αρχείων που θέτουν την ανάγκη της σύστασης νέων αρχείων στο παρόν και στο μέλλον. Η πληθώρα διαφορετικών τρόπων καταγραφής και αρχειοθέτησης της performance συνδέεται με διευρυμένες πρακτικές της μνήμης ενώ η performance μελετάται ως τόπος μνήμης που δημιουργεί νέα πεδία γνώσης μέσα από τη διαμόρφωση του αρχείου της. Περιπτώσεις μελέτης παρεμβάσεων και επισκέψεων σε διαφορετικά αρχεία αλλά και προτάσεις συγκρότησης νέων αρχείων επιτρέπουν μια κριτική ματιά απέναντι σε συλλογικές διαδικασίες που ενεργοποιούν εναλλακτικές δυναμικές αρχειοθέτησης. Επιχειρώ ντας την πρόσληψη της αρχειακής έρευνας ως επιτελέσης προτείνεται επίσης, ένα καλλιτεχνικό project το οποίο συνοψίζει θεωρήσεις γύρω από τη σχέση αρχείου και σωματικότητας διαμέσου των σπουδών performance, της κριτικής θεωρίας και του σωματικού φεμινισμού. Οι συγκλίσεις της performance και του αρχείου στοχεύουν στην κατανόηση της σωματικότητας ως μετασχηματιστή κινητικότητας και ρευστότητας και ως θετικό χαρακτηριστικό του αρχείου. Τα σώματα ως αρχεία και τα αρχεία ως σώματα υπερβαίνουν και αμφισβητούν την παραδοσιακή έννοια του αρχείου ως ένα σταθερό τόπο συσσώρευσης τεκμηρίων και μνήμης προτείνοντας να γίνει αντιληπτό το αρχείο ως ένας σωματοποιημένος χώρος διάδρασης σε συνεχή ροή.