Φαρμακοκινητική μελέτη της σιπροφλοξασίνης μετά από ενσωμάτωση αυτής σε θρόμβο ινώδους in vivo: Πειραματική μελέτη σε κονίκλους

Abstract

Chronic osteomyelitis is difficult to treat, clue to the characteristics of bone tissue. Recently the necessity of local antibiotic therapy has been recognised. The fibrin - antibiotic complex (Drug Delivery System) represents a physiological structure which seems to be effective for supplementary local antibiotic treatment in septic surgery. The workability of fibrin during linking allows better primary cancellous bone grafting. It also transforms quickly into granulation tissue with early capillarisation. Ciprofloxacin is a newer quinolone with a high intrinsic activity and a broad antibacterial spectrum in which multiresistant bacteria are included i.e. enterobactreriaceae, Ps. aeruginosa, acinetobacter and mefnicillin resistant staphylococci. The release of ciprofloxacin from a fibrin - antibiotic clot was studied in vivo. A drug delivery system that would slowly release antibacterials was prepared with fibrin - clots (3 ml) and ciprofloxacin (10 mg), which were implanted in the medullary canal of 24 rabbits tidia, (8 groups of 3 mature rabbits each). Ciprofloxacin levels measured by a microbiologicall asay in bone tissue, muscles and skin at various days post surgery. The maximum tissue levels of ciprofloxacin was obtained at the second day post surgery as follows: Bone tissue: 28,1±2,1 mg/g. Muscle: 5,3±0,4 mg/g and Skin: 13.0±2,9 mg/g. The high release of ciprofloxacin in vivo from a drug delivery system is very promising since the obtained levels in all tissues are much higher than the required MICs against the commonly implicated Gram-negatives in chronic osteomyelitis. The possibility of the clinical application of a quinolones drug delivery system after surgical debridement of patients with chronic osteomyelitis is speculated.

Η αντιμετώπιση της οστικής φλεγμονής εξακολουθεί να αποτελεί θεραπευτικό πρόβλημα εξαιτίας της πτωχής φαρμακοκινητικής των αντιβιοτικών στον οστίτη ιστό. Στην προσπάθεια βελτιώσεως των συνθηκών αυτών έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί διάφορες μέθοδοι τοπικής χορηγήσεως των αντιμικροβιακών χημειοθεραπευτικών. Στην παρούσα μελέτη εξετάσθηκε η δυνατότητα αποδέσμευσης της σιπροφλοξασίνης, μιας κινολόνης νεότερης γενεάς, μετά από ενσωμάτωση της σε θρόμβο ινώδους και σε αναλογία 10mg σκόνης αντιβιοτικού ανά 2,5ml θρόμβου ινώδους, και εμφύτευσης εν συνεχεία του μείγματος κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης στον αυλό κνήμης 24 νεαρών κονίκλων (βάρους 2,9-3,5 kg). Πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής αποτελεί η απορρόφηση του θρόμβου ινώδους από τον οργανισμό χωρίς να απαιτείται νέα χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του θρόμβου. Τα επίπεδα της σιπροφλοξασίνης στους διαφόρους ιστούς της περιοχής εμφύτευσης του θρόμβου προσδιορίσθηκαν μετά την θανάτωση των πειραματόζωων και με την μικροβιολογική μέθοδο της διαχύσεως σε άγαρ. Με βάση τα αποτελέσματα των προσδιορισμών μας δυνάμεθα να καταλήξουμε στα ακόλουθα συμπεράσματα: α) Τα επιτυγχανόμενα επίπεδα της σιπροφλοξασίνης στον οστίτη ιστό, το δέρμα και τους μύες είναι πολύ ικανοποιητικά τουλάχιστον για χρονικό διάστημα 10 ημερών, γεγονός ενθαρρυντικό τόσο για τη θεραπευτική αντιμετώπιση όσο και για τη διεγχειρητική πρόληψη της οστικής φλεγμονής. β) Τα επίπεδα της σιπροφλοξασίνης στους ιστούς του πειραματόζωου είναι 10-20πλάσια των M.B.C, έναντι των σταφυλόκοκκων, Ps. Aeruginosa και των εντεροβακτηριακών που αποτελούν τα συνήθη αίτια της οστικής φλεγμονής, γ) Τα ανιχνευόμενα επίπεδα της σιπροφλοξασίνης στον ορό των κονίκλων είναι χαμηλά, γεγονός που περιορίζει την δραστικότητα της σιπροφλοξασίνης στα σημεία εμφύτευσης του μείγματος, με άμεσο αποτέλεσμα την αποφυγή ανεπιθύμητων ενεργειών και της ανάπτυξης αντοχής.