Άμεση και μακράς διάρκειας επίδραση της προπόνησης μυϊκής ενδυνάμωσης εκτός νερού στην απόδοση των κολυμβητών

Abstract

The aim of the current thesis was to examine: i) the acute effects of dry-land strength endurance (SE) and maximum strength (MS) protocols, ii) re-examine the acute effect of SE and MS following 6 weeks of concurrent SE, MS, and high intensity swimming training, and iii) before and after 16 weeks of swimming training restriction, on performance, physiological responses, and technical variables in a subsequent maximum intensity swimming training. In the first study, swimmers (N=27) completed three experimental conditions: i) MS, 3 sets x 4 repetitions, load: 90% of 1RM, 3 min rest between sets ii) SE, 2 sets x 20 repetitions, load: 55% of 1RM, 20 s between sets, and iii) control (CON). Twenty minutes following MS, SE and CON sessions swimmers participated in swimming training, consisting of 800-m warm-up, a 10-s tethered swimming, 4X50, and a 100-m front crawl with a maximum effort. In the second study swimmers participated in condition MS, SE, and CON as in the first study and subsequently were assigned to three equal ability groups completing 6 weeks of MS concurrent to maximum intensity swimming (group A-MS), SE concurrent to maximum intensity swimming (group B-SE) and maximum intensity swimming training only for 2-3 sessions per week (group C-CON). Conditions MS, SE, and CON were repeated at the end of the 6 weeks period. In the third study swimmers participated in conditions SE, MS, CON before and after 16 weeks of swimming training restriction. In all studies, performance time, physiological and biomechanical parameters were measured during 4X50-m and 100-m. In the first study, mean 4X50-m time decreased 1.7±2.7% in SE compared to CON (p=0.01). Blood lactate concentration was increased following MS and SE compared to CON condition (p<0.05). In the second study swimmers improved their mean performance time in all groups, but upper body strength was improved only in A-MS and B-SE compared to C-CON (p<0.05). Performance changes during 4X50-m and 100-m following MS and SE conditions vs. CON were similar for all groups before and after the 6 weeks period of training (p<0.05). Sixteen weeks of swimming training restriction in the third study, deteriorated mean time, and biomechanical variables in MS, SE, and CON conditions (p<0,05). However, performance changes following MS vs. CON and SE vs. CON conditions were not different before and after 16 weeks of swimming training restriction. Dry-land resistance training planned to develop SE may deteriorate swimmer’s performance time during the subsequent maximum intensity swimming training. A 6-week concurrent training of MS, SE with maximum intensity swimming training improved swimmers’ performance, and presented similar effect during the re-assessment of the MS and SE. Accordingly a period of 16 weeks of swimming training restriction may deteriorate swimmer’s performance but presented similar effect during the re-assessment of MS, and SE in the subsequent maximum intensity swimming training session performance.

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν: α) να εξετάσει την άμεση επίδραση προγραμμάτων μυϊκής αντοχής (ΜΑ) μέγιστης δύναμης (ΜΔ) και συνθήκης ελέγχου (Ε), στην απόδοση, σε φυσιολογικές αποκρίσεις και κινηματικές μεταβλητές κατά την προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης που ακολουθεί, β) να επανεξετάσει την άμεση επίδραση πριν και μετά από 6 εβδομάδες ταυτόχρονης προπόνησης ΜΑ, ΜΔ και μέγιστης έντασης κολύμβησης καθώς και γ) πριν και μετά από 16 εβδομάδες αποχής από την προπόνηση κολύμβησης. Στην πρώτη μελέτη, οι κολυμβητές (Ν=27), συμμετείχαν σε τρείς πειραματικές συνθήκες: ΜΑ (2Χ20 επαναλήψεις, 55% της 1RM, 20 s διάλειμμα), ΜΔ (3Χ4 επαναλήψεις, 90% της 1RM, τρία λεπτά διάλειμμα), και Ε (χωρίς να έχει προηγηθεί προπόνηση δύναμης νωρίτερα). Σε όλες τις πειραματικές συνθήκες, αμέσως μετά από την προπόνηση εκτός νερού πραγματοποιήθηκε προπόνηση κολύμβησης η οποία περιλάμβανε στο κύριο μέρος της μέγιστες προσπάθειες προσδεμένης κολύμβησης 10 s, 4Χ50 και 100-m ελεύθερο. Στη δεύτερη μελέτη, οι κολυμβητές (Ν=24), αφού ολοκλήρωσαν τις πειραματικές συνθήκες ΜΑ, ΜΔ και Ε όπως περιγράφονται για την πρώτη μελέτη (αρχικές μετρήσεις: Α), χωρίστηκαν σε τρεις ισοδύναμες ομάδες και ολοκλήρωσαν 6 εβδομάδες ταυτόχρονης προπόνησης: i) ΜΔ και προπόνηση κολύμβηση μέγιστης έντασης (ομάδα Α-ΜΔ, Ν=8), ii) ΜΑ και προπόνηση κολύμβηση μέγιστης έντασης (ομάδα Β-ΜΑ, Ν=8) και iii) Ε, προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης (ομάδα Γ-Ε, Ν=8). Μετά το πέρας των 6 εβδομάδων επανέλαβαν τις πειραματικές συνθήκες ΜΑ, ΜΔ και Ε (τελικές μετρήσεις: Τ). Στην τρίτη μελέτη, οι κολυμβητές (Ν=11), πραγματοποίησαν τις πειραματικές συνθήκες ΜΑ, ΜΔ και Ε, πριν (Α) και μετά (Τ) από 16 εβδομάδες πλήρους αποχής από την προπόνηση κολύμβησης. Στη διάρκεια των 16 εβδομάδων οι κολυμβητές πραγματοποίησαν καθοδηγούμενη προπόνηση μυϊκής ενδυνάμωσης εκτός νερού, τρείς έως τέσσερις φορές την εβδομάδα. Στην πρώτη μελέτη, η απόδοση στα 4X50-m μειώθηκε (1,7±2,7%) μετά τη ΜΑ συγκριτικά με ΜΔ και Ε (p=0,01). Η συγκέντρωση γαλακτικού ήταν αυξημένη μετά από ΜΑ και ΜΔ συγκριτικά με Ε (p<0,05). Στη δεύτερη μελέτη, η επίδραση των προγραμμάτων ΜΑ και ΜΔ στην απόδοση των κολυμβητών στα 4Χ50-m, ήταν παρόμοια τόσο σε Α όσο και Τ μετρήσεις. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε παρόμοια μεταβολή της απόδοσης μεταξύ των συγκρίσεων ΜΑ έναντι Ε (Α, Α-ΜΔ: -0,23±2,86%, Β-ΜΑ: 0,58±2,63%, Γ-Ε:-1,71±4,14%, Τ, Α-ΜΔ: 0,50±2,09%, Β-ΜΑ: 0,69±2,03%, Γ-Ε: 0,33±3,36%, p>0,05), και ΜΔ έναντι Ε (Α, Α-ΜΔ: -0,24±2,94%, Β-ΜΑ: -0,21±1,74%, Γ-Ε: -0,47±2,48%, Τ, Α-ΜΔ: 0,76±2,22%, Β-ΜΑ: 1,27±2,09%, Γ-Ε: 0,12±1,64%, p>0,05). Οι ομάδες Α-ΜΔ και Β-ΜΑ, βελτίωσαν τη δύναμη εκτός νερού κατά 16,7±7,5% και 21,5±14,8% συγκριτικά με την ομάδα Γ-Ε. H συγκέντρωση γαλακτικού ήταν υψηλότερη σε όλες τις ομάδες μετά τη συνθήκη ΜΑ (62,50±21,01%) και ΜΔ (39,91±24,50%), συγκριτικά με Ε (p<0,05). Η ομάδα Α-ΜΔ εμφάνισε υψηλότερη ποσοστιαία μεταβολή της συχνότητας χεριάς μεταξύ των ΜΑ έναντι Ε (2,47±3,77%) και ΜΔ έναντι Ε (1,82±4,27%). Στην τρίτη μελέτη, παρατηρήθηκε παρόμοια μεταβολή της απόδοσης στα 4Χ50-m μεταξύ ΜΑ έναντι Ε (Α: 1,48±3,48%, έναντι Τ: 0,54±1,34%, p>0,05) και ΜΔ έναντι Ε (Α: 0,35±3,27%, Τ: 1,12±1.74%, p>0,05). Συμπερασματικά, φαίνεται ότι ένα πρόγραμμα ΜΑ μειώνει την απόδοση των κολυμβητών, όταν εφαρμόζεται πριν από την προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης στην ίδια προπονητική συνεδρία. Έξι εβδομάδες ταυτόχρονης προπόνησης ΜΑ, ΜΔ με προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης συγκριτικά με μόνο προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης, δεν μεταβάλλουν την άμεση επίδραση των προγραμμάτων ΜΑ και ΜΔ στην απόδοση κατά την προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης. Επιπλέον, η διακοπή της προπόνησης κολύμβησης ή και εξειδικευμένη ταυτόχρονη προπόνηση εκτός νερού δεν φαίνεται να επηρεάζει την επίδραση των προγραμμάτων ΜΑ, ΜΔ στην απόδοση κατά την προπόνηση κολύμβησης μέγιστης έντασης.