Ρυθμιστική πολιτική και κρατικοί μετασχηματισμοί: οι ανεξάρτητες αρχές στο ελληνικό πολιτικό σύστημα

Abstract

The present thesis analyses in depth and in full range Independent Authorities in Greece, under the eye of the research discussion which has been developed in the field of the political science. It examines the integration procedure of this institution into the Greek political system and its relation with the building process of the Greek social and political formation. It also connects the integration of this institution into the Greek political system with the establishment of Neoliberal managing models, with the political strategy of weakening the state and Europeanization process. It integrates the institution in the frame of reformatting the power model, in Greece as well as in Europe, and it associates it with the depoliticizing of the state and the neutrality of certain parts of its activity, the deconstruction and diffusion of sovereignty and the wider redefining of public-private borders. It makes a critical evaluation of the relevant theoretical discussion in international but also in Greek bibliography and analyses the institution's characteristics in Greece. It maps the whole of the current Greek regulatory reality, analyzing twenty eight specific entities, while also standardizing them suggesting an new categorization, enlisting them in categories and subcategories, analyzing the structure and activity of every single of them, while it critically evaluates them, both individually and as an institution in general.The present dissertation claims that, Independent Authorities, act towards the direction of depoliticizing the state and the social field, therefore also towards the direction of decreasing democracy and the indirect social body resignation from self-defining. More specifically Authorities than deal with the market regulation, even though they do not structurally contributing to Neolibaralism, but nevertheless provide structural characteristics which generally lean towards capital, so as to be used by it to the direction of the institutional standardization of Neoliberalism and the consolidation of the particular economic system as unavoidable. Thus, the Independent Authorities, not only do not contribute in the state's reformation, but finally they are proved to be the culprit of conservating societies.

Η παρούσα διατριβή αναλύει σε βάθος και σε όλο του το εύρος το θεσμό των Ανεξαρτήτων Αρχών στην Ελλάδα, υπό την οπτική της ερευνητικής συζήτησης που έχει αναπτυχθεί στους κόλπους της πολιτικής επιστήμης. Εξετάζει τη διαδικασία ένταξης του θεσμού στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και τη σχέση του με τη διαδικασία συγκρότησης του ελληνικού κοινωνικού και πολιτικού σχηματισμού. Συνδέει την ενσωμάτωση του θεσμού στο ελληνικό πολιτικό σύστημα με την εδραίωση νεοφιλελεύθερων υποδειγμάτων διαχείρισης, με την πολιτική στρατηγική αποδυνάμωσης του κράτους και με τις διαδικασίες εξευρωπαϊσμού. Εντάσσει το θεσμό στο πλαίσιο του μετασχηματισμού του μοντέλου εξουσίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, και τον συσχετίζει με την αποπολιτικοποίηση του κράτους, την ουδετεροποίηση περιοχών δράσης του, την αποδόμηση και διάχυση της κυριαρχίας και τον ευρύτερο επαναπροσδιορισμό των ορίων δημόσιου-ιδιωτικού. Κάνει κριτική αποτίμηση της σχετικής θεωρητικής συζήτησης, τόσο στη διεθνή όσο και στην ελληνική βιβλιογραφία, και αναλύει τα χαρακτηριστικά του θεσμού στην Ελλάδα. Χαρτογραφεί το σύνολο της τρέχουσας ρυθμιστικής πραγματικότητας στην Ελλάδα, αναλύοντας εικοσιοκτώ συγκεκριμένους φορείς, τους τυποποιεί προτείνοντας μια πρωτότυπη κατηγοριοποίησή τους, τούς κατατάσσει σε κατηγορίες και υποκατηγορίες, αναλύει τη δομή και τη δράση καθενός από αυτούς, και τους αποτιμά κριτικά, τόσο μεμονωμένα όσο και ως θεσμό εν γένει.Η παρούσα διατριβή υποστηρίζει ότι, οι Ανεξάρτητες Αρχές, λειτουργούν προς την κατεύθυνση αποπολιτικοποίησης του κράτους και του κοινωνικού πεδίου, οπότε και προς την κατεύθυνση απομείωσης της δημοκρατίας και έμμεσης παραίτησης του κοινωνικού σώματος από την αυτοθέσμιση. Ιδιαίτερα αυτές που ασχολούνται με τη ρύθμιση της αγοράς, αν και δεν συντείνουν δομικά προς το νεοφιλελευθερισμό, διαθέτουν όμως δομικά χαρακτηριστικά που ρέπουν γενικά προς το κεφάλαιο, έτσι ώστε χρησιμοποιούνται από αυτό προς την κατεύθυνση της θεσμικής τυποποίησης του νεοφιλελευθερισμού και της παγίωσης του συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος ως αναπόδραστου. Οι Ανεξάρτητες Αρχές, όχι μόνο δεν συμβάλουν στην αναμόρφωση του κράτους, αλλά τελικά αποδεικνύονται φορείς συντηρητικοποίησης των κοινωνιών.