Τραγικό και παράλογο στο σύγχρονο γαλλικό θέατρο: οι επιδράσεις του Λουίτζι Πιραντέλλο στον Ζαν Ζενέ

Abstract

In this thesis we have tried to approach the tragic element and the notion of the absurd from antiquity to Pirandello, the representatives of contemporary theater and mainly Genet. The adopted method is Semiotics, based on Aristotelian principles and basic criticism. The aim of the research is to point out that the Pirantellism is a system, a method and a code of theatrical values, but also a philosophical theory that emphasizes on the relationship among the notions of tragic, logical paradox and absurd through the objects of the mirror, the mask and the ritual. The ultimate goal proposed is a renewed form of tragic in modern drama.

Στην παρούσα διατριβή πραγματοποιείται μια διαδρομή του τραγικού και του παράλογου από την αρχαιότητα μέχρι τον Πιραντέλλο, τους εκπροσώπους του σύγχρονου θεάτρου και κυρίως του Ζενέ. Η μέθοδος που ακολουθείται είναι η Σημειωτική, η οποία στηρίζεται στις αριστοτελικές αρχές και στις βασικές θεωρίες της λογοτεχνίας. Στόχος της έρευνας είναι η ανάδειξη του Πιραντελλισμού σε σύστημα, μέθοδο και κώδικα θεατρικών αξιών, αλλά ταυτόχρονα και σε φιλοσοφικό θεώρημα που τονίζει την σχέση τραγικού, λογικού παραδόξου και παραλόγου διά των αντικειμένων του καθρέφτη, της μάσκας και της τελετουργίας. Ως απώτερος στόχος προτείνεται η ανανεωμένη μορφή του τραγικού στο σύγχρονο δράμα.