Διερεύνηση της σχέσης αλεργίας και λευχαιμίας στην παιδική ηλικία

Abstract

Leukemia represents one third of all malignancies among children (0-14 year old), with acute lymphoblastic leukemia (ALL), the predominant histological type, accounting for >80% of all leukemias. The prevalence of childhood allergy showed a worldwide has increased during the end of the 20th century, while is probable an increasing trend in the incidence of childhood ALL. Several reports point to inverse associations between allergies and ALL; yet, no study has explored this link using both self-reported-data on allergic history and biomarkers of atopic sensitization. This study aimed to explore the association of allergy with ALL in children using both self-reported-data on allergic history as well as laboratory confirmation of atopic status. Data for cases and age/gender matched controls including blood samples were derived from the Nationwide Registry for Childhood Hematological Malignancies (NARECHEM, http://narechem.gr) along with clinical information on allergy history. Over a 4.5 year period (1/1/1999 to 30/6/2003) there were 338 incident cases of childhood ALL (0-14 years). Information for the variables of interest was available for 252 ALL and 294 controls. Allergen-specific-IgEs, as markers of allergic predisposition, against 24 most prevalent in Greece, respiratory and food allergens, were determined, using an enzyme immunoassay procedure. Positivity to one or more of the allergens tested was defined as evidence of allergy. Unconditional multiple logistic regression models were used to estimate odds ratios (ORs) and 95% confidence-intervals (CIs). Self-reported-allergic history overall (OR: 0.49, 95% CI: 0.34-0.72) and practically each one of its main components (respiratory, food, any other clinical allergy), were strongly and inversely associated with ALL; of the same direction and magnitude was the association with serum IgE (OR: 0.43, 95%CI: 0.22- 0.84) mainly contributed by food IgE (OR: 0.39, 95% CI: 0.18-0.83). The same results were derived when either clinical or IgE overall or by subtype (food or respiratory) were jointly introduced in the model. In conclusion, the findings of our study provide support that over and beyond the already established inverse association of allergic history with childhood ALL, a same magnitude association is evident when serologic markers of allergic predisposition are used as an alternative measure of allergy. Given the parallel increase in occurrence, however, the two entities may share etiologic factor(s) rather than a direct link. The underline pathophysiological mechanisms remain to be explored in different population settings with more precise markers of allergic predisposition and studies of pertinent epidemiological design. International scientific consortia can also provide the fora, in which multidisciplinary teams of researchers can exchange views on what might be underlying pathogenetic mechanisms for linking a common environmental exposure with leukemogenesis in childhood.

Η Λευχαιμία αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο του συνόλου των κακοηθειών μεταξύ των παιδιών (0-14 ετών), με την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ), να αποτελεί το κυρίαρχο ιστολογικό τύπο, αντιπροσωπεύοντας περισσότερο από το 80% του συνόλου των λευχαιμιών. Ο επιπολασμός των αλλεργικών νοσημάτων στην παιδική ηλικία φαίνεται να έχει αυξηθεί παγκοσμίως στα τέλη του 20ου αιώνα, ενώ πιθανολογείται αυξητική τάση και στην επίπτωση της παιδικής ΟΛΛ. Αρκετές μελέτες δείχνουν αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ των αλλεργικών παθήσεων και της ΟΛΛ· όμως, καμία μελέτη μέχρι σήμερα, δεν έχει διερευνήσει αυτή την σχέση, χρησιμοποιώντας τόσο τα αναφερόμενα στοιχεία από το ατομικό ιστορικό αλλεργίας, όσο και βιολογικούς δείκτες της ατοπικής ευαισθητοποίησης. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ αλλεργίας και του κινδύνου ανάπτυξης ΟΛΛ στα παιδιά, χρησιμοποιώντας τόσο τα αναφερόμενα στοιχεία από το ατομικό ιστορικό αλλεργίας, καθώς και εργαστηριακή επιβεβαίωση για τη διάγνωση της ατοπίας. Τα στοιχεία τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εξομοιωμένους, κατά φύλο και ηλικία, μάρτυρες προήλθαν από το Αρχείο Καταγραφής των Παιδικών και Αιματολογικών Κακοηθειών (NARECHEM, http://narechem.gr) και περιελάμβαναν δείγματα αίματος και πληροφορίες από το αλλεργικό ιστορικό των παιδιών. Σε χρονικό διάστημα 4,5 ετών (1/1/1999 έως 30/6/2003) καταγράφηκαν 338 παιδιά με παιδική ΟΛΛ (0-14 ετών). Στοιχεία για τις μεταβλητές που μελετήθηκαν ήταν διαθέσιμα για 252 παιδιά με ΟΛΛ και 292 μάρτυρες. Η ειδική IgE έναντι των αλλεργιογόνων ως δείκτης αλλεργικής προδιάθεσης προσδιορίστηκε για 24, κοινά στην Ελλάδα, αναπνευστικά και τροφικά αλλεργιογόνα, χρησιμοποιώντας μια ενζυμική ανοσολογική δοκιμασία. Οροθετικότητα, σε ένα ή περισσότερα αλλεργιογόνα από αυτά που εξετάσθηκαν, θεωρήθηκε διαγνωστική για αλλεργία. Πολλαπλή μη δεσμευμένη λογαριθμιστική εξάρτηση χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να εκτιμηθούν οι Σχετικοί Κίνδυνοι και τα 95% τα Όρια Αξιοπιστίας. Το αναφερόμενο ιστορικό αλλεργίας συνολικά (ΣΚ: 0,49, 95% ΟΑ: 0,34-0,72) καθώς και κάθε μία από κύριες υποκατηγορίες του (αναπνευστική, τροφική, οποιαδήποτε άλλη κλινική αλλεργία), είχαν έντονα αντίστροφη σχέση με την ΟΛΛ· ομοίως, προς την ίδια κατεύθυνση ήταν και η αντίστροφη συσχέτιση της ειδικής IgE στον ορό (ΣΚ: 0,43, 95% ΟΑ: 0,22-0,84), στην οποία συνέβαλε κυρίως η IgE έναντι των τροφικών αλλεργιογόνων (ΣΚ: 0,39, 95% ΟΑ: 0,18 - 0,83). Τα ίδια αποτελέσματα προέκυψαν, όταν είτε το κλινικό ιστορικό αλλεργίας είτε η IgE συνολικά ή οι υποκατηγορίες της (τροφική ή αναπνευστική) εισήχθησαν από κοινού στο μοντέλο. Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης μας υποστηρίζουν ότι πέρα από την ήδη επικρατούσα αρνητική συσχέτιση της παιδικής ΟΛΛ με το ιστορικό αλλεργίας, η ίδια συσχέτιση παρατηρείται και όταν οι ορολογικοί δείκτες της αλλεργικής προδιάθεσης χρησιμοποιούνται ως εναλλακτική μέθοδος διάγνωσης της αλλεργίας. Δεδομένης της παράλληλης αύξησης στη συχνότητά τους, οι δύο οντότητες φαίνεται να μοιράζονται κάποιους κοινούς αιτιολογικούς παράγοντες, παρά να συσχετίζονται άμεσα μεταξύ τους. Οι κύριοι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί παραμένουν προς διερεύνηση, σε διαφορετικούς πληθυσμούς με πιο ακριβείς δείκτες αλλεργικής προδιάθεσης και μελέτες με συναφή επιδημιολογικό σχεδιασμό. Διεθνείς συνεργατικές μελέτες μπορεί επίσης να παρέχουν το πλαίσιο, στο οποίο διεπιστημονικές ομάδες ερευνητών να μπορούν να ανταλλάξουν απόψεις σχετικά με τους παθογενετικούς μηχανισμούς, που συνδέουν την περιβαλλοντική έκθεση με τον κίνδυνο λευχαιμογένεσης στην παιδική ηλικία.