Η μετεξέλιξη της μετάφρασης σε διαμεσολάβηση κατά την εκμάθηση και αξιολόγηση της γερμανικής ως ξένης γλώσσας με βάση το μοντέλο του κρατικού πιστοποιητικού γλωσσομάθειας: θεωρητική προσέγγιση, συγκριτική κατανομή ιδιοτήτων, ανάλυση εξεταστικών μοντέλων και δειγματικές διδασκαλίες ανάπτυξης διαμεσολαβητικών δεξιοτήτων

Abstract

In my thesis I dealt with the application of the mediation skill as an evolution of the science of translation in modern foreign language lesson. I initially pointed out the dividing line between science and common employment, which the prevalence of the “foreign language teaching proficiency” institution has dictated for decades and has regressed the application of translation science in modern foreign language teaching in Greece. Then I developed an innovative theoretical model of the modern Teacher-Researcher, which focuses more on his certified knowledge and his willingness to evolve rather than on his administrative role or experience. Highlighting then well-founded and avoidable problematic constants that have prevailed due to the lack of qualified teaching staff for translation theories teaching in foreign language education over the last decades, I referred to small but significant changes and deletions made in recent years regarding the use of translation as a science in the foreign language lesson. Complying with the requirements of the Common European Framework of Reference for Languages (K.E.P.A.), I researched the development of translation skills into mediation ones, which assume a vital position in every attempt to teach a foreign language. In this way, I studied and analyzed the term “written mediation” as a candidate skill in the newly established State Language Certificate (K.P.G.), which holds a key part in the testing to acquire certification. In the inductive, cross-sectional, quantitative survey with a following semi-closed questionnaire, I gathered data, which, as demonstrated by the responses and comments of the candidates, endorsed the need to inform, train, retrain and specialize graduate teachers employed in foreign language teaching . It was ascertained from the survey results a characteristic cognitive distancing from the mediation skill as well as the conditions of its inclusion in the class and lesson planning. The operational processing of responses served as a stimulus for the teaching methods suggested in the end and contributed to the formation of a general hypothesis (model), which would be consistent with the findings. This thesis is a formal scientific reference to mediation as part of modern foreign language teaching and aims to establish mediation as a new science, contributing to a broader and more informative formation for the support and the predominance of its concept along with the requirements of both the K.E. P.A and the K.P.G.

Στη διδακτορική μου διατριβή ασχολήθηκα με την εφαρμογή της δεξιότητας της διαμεσολάβησης ως μετεξέλιξης της επιστήμης της μετάφρασης στο σύγχρονο μάθημα ξένων γλωσσών. Αρχικά ανέδειξα το διαχωρισμό μεταξύ επιστήμης και συνήθους απασχόλησης, που υπαγορεύει για πολλές δεκαετίες η επικράτηση του θεσμού «επάρκειας διδασκαλίας ξένης γλώσσας» και οπισθοδρομεί την εφαρμογή των μεταφραστικών επιστημών στη σύγχρονη διδακτική ξένων γλωσσών στην Ελλάδα. Στη συνέχεια ανέπτυξα ένα πρότυπο θεωρητικό μοντέλο του σύγχρονου Εκπαιδευτικού-Ερευνητή, το οποίο επικεντρώνεται περισσότερο στις πιστοποιημένες γνώσεις και στη διάθεση εξέλιξής του και λιγότερο στη θέση ή στην εμπειρία του. Αναδεικνύοντας στη συνέχεια τεκμηριωμένες και αποφευκτέες προβληματικές σταθερές που προέκυπταν, καθώς και αυθαιρεσίες που επικρατούσαν από την έλλειψη εξειδικευμένου διδακτικού προσωπικού για τη διδασκαλία μεταφραστικών θεωριών στην ξενόγλωσση εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες, αναφέρθηκα στις μικρές αλλά ουσιώδεις αλλαγές και καταργήσεις που επήλθαν τα τελευταία χρόνια αναφορικά με τη χρήση της μετάφρασης ως επιστήμης στο μάθημα ξένων γλωσσών. Συμπορευόμενος με τις επιταγές του Κοινού Ευρωπαϊκού Πλαισίου Αναφοράς για τις Γλώσσες (Κ.Ε.Π.Α.) ερεύνησα τον τρόπο μετεξέλιξης των μεταφραστικών σε διαμεσολαβητικές δεξιότητες, οι οποίες και καταλαμβάνουν πλέον χώρο σε κάθε προσπάθεια διδασκαλίας μίας ξένης γλώσσας. Κατά αυτόν τον τρόπο μελέτησα και ανάλυσα στο νεοσύστατο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας (Κ.Π.Γ.) την έννοια της «γραπτής διαμεσολάβησης» ως δεξιότητας του υποψηφίου, η οποία περιλαμβάνει καθοριστικό μέρος της δοκιμασίας για την επιτυχία της πιστοποίησης. Στην επαγωγική, συγχρονική, ποσοτική έρευνα με ερωτηματολόγιο ημίκλειστου τύπου που ακολούθησε, συγκέντρωσα στοιχεία, τα οποία, όπως κατέδειξαν οι απαντήσεις και παρατηρήσεις των υποψηφίων, υιοθέτησαν την ανάγκη για ενημέρωση, επιμόρφωση, μετεκπαίδευση και εξειδίκευση των πτυχιούχων εκπαιδευτικών, που απασχολούνται στη διδακτική ξένων γλωσσών. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώθηκε χαρακτηριστική γνωστική αποστασιοποίηση απέναντι στη δεξιότητα της διαμεσολάβησης καθώς και στις προϋποθέσεις ένταξής της σε επίπεδο τάξης και σχεδιασμού μαθήματος. Η λειτουργική επεξεργασία των απαντήσεων λειτούργησε ως έναυσμα για τις διδακτικές μεθόδους που προτάθηκαν στο τέλος και συνέβαλαν στο σχηματισμό μιας γενικής υπόθεσης (μοντέλου), η οποία να είναι συνεπής με τις διαπιστώσεις που έγιναν. Η διατριβή αυτή αποτελεί μία επίσημη επιστημονική αναφορά στη διαμεσολάβηση ως μέρος της σύγχρονης εφαρμοσμένης διδακτικής ξένων γλωσσών, ενώ αποσκοπεί στην εδραίωσή της ως νέα επιστήμη συντελώντας σε έναν ευρύτερο και κατατοπιστικότερο σχηματισμό της για στήριξη και επικράτηση της έννοιας της συμπληρωματικά με τις επιταγές του Κ.Ε.Π.Α. και του Κ.Π.Γ.

In der vorliegenden Dissertation wird unter anderem die Entwicklung der Sprachmittlung im Fremdsprachenunterricht als sprachbezogene, kommunikative Flexibilität vorgeschlagen. Angesiedelt an der Schnittstelle zweier Auslegungen der Übersetzungswissenschaft wird zwischen der professionellen Übersetzung als freier Beruf und der pädagogischer Übersetzungsdidaktik vertraut gemacht. Im Rahmen des Griechischen Staatlichen Zertifikates( K. P.G.) und zwar der schriftlichen Prüfungen zur Bestätigung der Sprachmittlungsfertigkeiten der Kandidaten wurde eine quantitative Forschung mit halbgeschlossenem Fragebogen und induktiver Schlussfolgerung konzipiert. Die Ergebnisse der Forschung machen den Stellenwert des Einsatzes der Übersetzungsfertigkeit im F. S. U. bekannt und enthüllen angrenzende dringende Notwendigkeiten zur Weiterbildung des Lehrpersonals zu dieser Fertigkeit der angewandten Didaktik. Im zweiten, praktischen Teil der Dissertation wurden auf der einen Seite Unterrichtsmodelle anhand der gelungenen schriftlichen Sprachmittlungsevaluation zusammengesetzt, die mit Modelltests des Griechischen Staatlichen Zertifikates verbunden sind. Auf der anderen Seite wurden Unterrichtsmodelle zur Entwicklung der Sprachmittlungsfertigkeiten in der Klasse entworfen, die auf der Appellfunktion informativer- bzw. Werbungstexte und ihrer Sprache beruhen. Die Dissertation richtet sich an Diplomlehrer mit Vorbildungskenntnissen im Bereich der Didaktik der Fremdsprachen, die die Absicht haben ihr Wissen zu erweitern bzw. zu qualifizieren.