Η συμβολή των ανοσοϊστοχημικών ευρημάτων σε συνδυασμό με τα κλινικά και ιστολογικά ευρήματα στην πρόγνωση του καρκίνου του μαστού

Abstract

Breast cancer is the first reason of death among the women and also is the most frequent cancer of the women. The detection of the disease has become very interesting the last years. There is no, as yet, a single tumor index sufficiently specific to predict with accuracy the outcome for each breast cancer patient. In recent years, progress in biochemistry and molecular biology had allowed the determination of various proteins who were studied for the prognostic significance in breast cancer patients. The most studies are about the biology of the disease. The detection of tumor markers in an effort to find earlier the recurrence of the disease is very interesting. From the systemic review of the literature the most studies measures these markers with immunohistochemical methods. From these studies appears that these markers can be used after further studies for the follow-up of the patients.In our study 100 patients with breast cancer are enrolled. We measured HER2, p53m, at tumor tissue ( method of measurement:anisoistochemical). The purpose of our study was to examine if these markers can detect the recurrence of the disease and if they have correlations with the classic prognostic tumor markers. The results have been analyzed with statistical methods ( Pearson, 2-tailed sig.).From the statistical analysis we found that:1.Age has significant correlation with tumor size, node status, ER and PR receptors and with values of HER2, p53.2.Node status has not significant correlation with expression of HER2 and p53.3.ER has not significant correlation with PR.4.There is no correlation between HER2 and p53 in tumor tissue.5.In spite the worse prognostic role of the oncoprotein HER2, the presence of estrogen and progesterone receptors at the same time have been associated with decreased metastatic potential.6.The (ER+PR+) tumors had a tendency to have not lymph node metastasis.7. The (ER+PR+) tumors had a tendency to have HER2- over expression.8.The patients with PR+ tumors had a tendency to have higher overall 5-years survival.9.Young women with stage T1tumors had more lymph node involvement.10. The tumor size was significantly different between the young and the older patients with less T4 tumors in the very young group and prevalence of the T1 tumors. This trend of young patients to have smaller size tumors at diagnosis, is controversial with the trend that young patients have larger tumor size at diagnosis.11. The triple-negative phenotype was presented by 3% and was significantly associated with older age,more advanced stage at diagnosis, poorly differentiated histology, lower SES and shortened survival. Our results showed very low proportion of triple-negative breast cancers.12. Young women with breast cancer seems to have a lower overall survival than the older one.Τhe goal of identifying potential prognostic and predictive biomarkers in breast cancer patients, is the application and incorporation of these markers in the clinical practice by offering the opportunity to individualize cancer treatment. In base the latest data on cancer treatment and the introduction of the term “target treatment” in the clinical practice, the knowledge of the biological ways of cancer extension will identify subgroups of patients with need of different confront.

Ο καρκίνος του μαστού εξακολουθεί να αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο των γυναικών παγκοσμίως. Το γεγονός ότι από την αρχή της εμφάνισης του αποτελεί μια συστηματική νόσο τον κάνει αντικείμενο μελέτης πολλών ειδικοτήτων. Μέχρι σήμερα δεν έχει αναδειχθεί κάποιος ειδικός προγνωστικός δείκτης, ο οποίος να επιτρέπει με ικανοποιητική ακρίβεια την εκτίμηση της έκβασης των ασθενών με καρκίνο του μαστού. Τα τελευταία χρόνια με τις σημαντικές προόδους που σημείωσαν η βιοχημεία και η μοριακή βιολογία έχουν απομονωθεί και έχουν μελετηθεί για την προγνωστική τους αξία διάφορες μεγαλομοριακές ουσίες. Ήδη στη συνήθη κλινική πράξη χρησιμοποιούνται κλασικοί προγνωστικοί παράγοντες όπως οι ορμονικοί υποδοχείς, καρκινικό αντιγόνο ( CEA) και το μονοκλωνικό αντίσωμα CA15-3. Στην παρούσα μελέτη έγινε προσπάθεια να ανιχνευτούν νέοι δείκτες, που θα μπορούν να προβλέψουν πρώιμα την υποτροπή και να συνδυαστούν με τους κλασικούς προγνωστικούς παράγοντες. Σε 100 ασθενείς με καρκίνο του μαστού μετρήθηκαν: η πρωτεϊνική έκφραση των ογκογονιδίων HER2 και p53. Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήθηκε η ανισοϊστοχημική μέθοδος. Τα αποτελέσματα αυτών των μετρήσεων επεξεργάστηκαν στατιστικά. Για τις συσχετίσεις των δεικτών χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι Ρearson και 2-tailed sig.Από τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων της μελέτης όσον αφορά τις συσχετίσεις προέκυψαν τα παρακάτω:1.Η ηλικία έχει στατιστικά σημαντική συσχέτιση με το μέγεθος του όγκου και τη διήθηση των λεμφαδένων.2.Η διήθηση των λεμφαδένων δεν έχει στατιστικά σημαντική συσχέτιση με την έκφραση του p53 και HER23.Οι οιστρογονικοί υποδοχείς δεν έχουν ισχυρή συσχέτιση με τους προγεστερονικούς υποδοχείς.4.Καμία συσχέτιση μεταξύ των p53 και HER2 στο νεοπλασματικό ιστό δεν ήταν σημαντική.5.Παρά το δυσμενή προγνωστικό ρόλο της ογκοπρωτεΐνης HER2 η ταυτόχρονη παρουσία των οιστρογονικών και προγεστερονικών υποδοχέων μειώνει το μεταστατικό δυναμικό των όγκων. 6.Οι όγκοι που παρουσιάζουν (ER+PR+) υποδοχείς τείνουν να μην έχουν λεμφαδενικές μεταστάσεις.7.Οι όγκοι που παρουσιάζουν (ER+PR+) υποδοχείς τείνουν να έχουν υπερέκφραση της ογκοπρωτεΐνης HER2-.8.Οι ασθενείς με όγκους που παρουσιάζουν PR+ τείνουν να έχουν μεγαλύτερη επιβίωση.9.Οι νεαρές ασθενείς με όγκους σταδίου Τ1 τείνουν να έχουν λεμφαδενικές μεταστάσεις.10. Το μέγεθος του όγκου είχε διαφορετική κατανομή ανάμεσα σε νεαρές και ηλικιωμένες ασθενείς με μικρότερη συχνότητα σε Τ4 όγκους στις νεαρές ασθενείς και μεγαλύτερη συχνότητα στους Τ1 όγκους. Οι νεαρές ασθενείς τείνουν να παρουσιάζουν όγκους με μικρότερο μέγεθος όγκου, το οπίο έρχεται σε αντίθεση με το δεδομένο πως οι νεαρές ασθενείς έχουν μεγαλύτερο μέγεθος όγκου κατά την διάγνωση.11. Ο τριπλά –αρνητικός φαινότυπος ήταν παρόν σε 24,3% των ασθενών και είναι σημαντικά συναρτημένος με την μεγαλύτερη ηλικία, το πιο προχωρημένο στάδιο κατά τη διάγνωση, χαμηλή ιστολογική διαφοροποίηση και μικρότερη επιβίωση. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν υψηλό ποσοστό από τριπλά-αρνητικούς όγκους.12. Οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού στις νεαρές ηλικίες παρουσιάζουν μικρότερη 5ετή επιβίωση σε σχέση με μεγαλύτερες ηλικιακά ασθενείς.Ο σκοπός της αναζήτησης πιθανών προγνωστικών και προβλεπτικών μοριακών δεικτών στον καρκίνο του μαστού είναι η ενσωμάτωση και ευρεία χρησιμοποίηση τους στην κλινική πράξη, προσφέροντας τη δυνατότητα εξατομικευμένης – στοχευόμενης θεραπείας. Με βάση τα νεότερα δεδομένα στην θεραπευτική του καρκίνου και την εισαγωγή του όρου «στοχευόμενης θεραπείας» στην κλινική πράξη η περαιτέρω κατανόηση των βιολογικών οδών καρκινικής επέκτασης θα ταυτοποιήσει υποομάδες ασθενών με ανάγκη διαφορετικής αντιμετώπισης.