Μελέτη συσχέτισης παθογενετικών μηχανισμών και κλινικοεργαστηριακών ευρημάτων στη λεύκη

Abstract

Vitiligo is a common cause leukoderma. The pathogenesis is not fully understood, although several theories have been proposed.The purpose of the study is to investigate the pathogenetic mechanism of the disease and the correlation with clinical and laboratory findings of patients with vitiligo.The study included 33 patients with vitiligo with different skin phototypes. Biopsies from the center and normal skin at the periphery of the lesion were taken.We investigated the thickness of the stratum corneum and the underlying epithelium in the center and the periphery of vitiligo. We measured the length of the basal membrane and the number of vessels at the center and the periphery of the same lesion and correlated the number of blood vessels with the skin thickness. We have counted the number of lymphocytes, mast cells and Langerhans cells, and tested the presence of HSP70. We observed, hyperplasia of the epidermis in the center of the lesion and increased length of the basal membrane. The number of vessels and mast cell was higher in the center as the HSP70 and the number of lymphocytes and Langerhans cells was greater in the center of the lesion.All these factors are actively involved in the pathogenetic mechanism of vitiligo affecting the prognosis and giving a special clinical and histological picture.

Η λεύκη είναι συχνή αιτία λευκοδέρματος. Η παθογένειά της δεν έχει κατανοηθεί πλήρως παρότι διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση του παθογενετικού μηχανισμού της νόσου και η συσχέτιση με τα κλινικοεργαστηριακά ευρήματα ασθενών με λεύκη. Στην έρευνα συμπεριλήφθηκαν 33 ασθενείς με λεύκη με διαφορετικούς φωτότυπους. Οι βιοψίες τους προέρχονται από την περιοχή της βλάβης και από το φυσιολογικό δέρμα στην περιφέρεια της. Ερευνήσαμε το πάχος της κερατίνης και το υποκείμενο επιθήλιο στο κέντρο και την περιφέρεια της λεύκης. Μετρήσαμε το μήκος της βασικής μεμβράνης και τον αριθμό των αγγείων στο κέντρο και την περιφέρεια της ίδιας βλάβης και συσχετίσαμε τον αριθμό των αγγείων με το πάχος της επιδερμίδας. Στη συνέχεια έγινε καταμέτρηση του αριθμού των λεμφοκυττάρων, μαστοκυττάρων και Langerhans κυττάρων, ενώ ελέγχθηκε η παρουσία της HSP70 και έγινε συσχέτισή τους με το πάχος της επιδερμίδας και το μήκος της βασικής μεμβράνης. Παρατηρήθηκε, υπερπλασία της επιδερμίδας στο κέντρο της βλάβης και αύξηση του μήκους της βασικής μεμβράνης. Ο αριθμός των αγγείων και των μαστοκυττάρων ήταν υψηλότερος στο κέντρο όπως και η HSP70 ενώ ο αριθμός λεμφοκυττάρων και κυττάρων Langerhans ήταν μεγαλύτερος στην περιφέρεια της βλάβης.Όλοι οι ανωτέρω παράγοντες εμπλέκονται ενεργά στον παθογενετικό μηχανισμό της λεύκης επηρεάζοντας την πρόγνωσή της και προσδίδοντάς της ιδιαίτερη κλινική και ιστολογική εικόνα.