Η επίδραση των αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης στο ενδοθήλιο ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ και διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Abstract

Endothelial dysfunction has been described in patients with diabetes mellitus type II. Changes in th endothelium structures have been described in diabetic retinopathy. It has now been shown that the AC inhibitors slow the progress of diabetic retinopathy in normotensive type I patients. The benefit is greatest i those with relatively good metabolic control.This study was designed to study the effect of diabetes mellitu and ACE inhibitors on forearm blood flow (FBF) reactive hyperemia (RH) and to determine the relationshi between endothelial dysfunction and the type of retinopathy as v/ell as the effect of ACE inhibitors on th endothelium of patients with diabetic retinopathy.[METHOD: FBF was studied with venous occlusion plethysmography in 71diabetic patients.36 of them suffer© from diabetic retinopathy. The patients were divided into three groups. Group A included 25 patients who received quinapril, group B included 23 patients who received captopril and group C included 23 patients who received placebo. All patients underwent measurement of FBF at baseline and during RH. FBF during RH was measured every 15 sec for 3 min. Subsequently patients of group A received 20mg of quinapril orally, patients of group B received 25mg of captopril orally and patients of group C received placebo orally. FBF measurements at baseline and during RH were repeated 2 hours later.RESULTS: Administration of captopril or placebo did not alter FBF during baseline, the peak FBF during RH, the duration of RH or the vascular resistance during baseline or RH. Administration of quinapril did not alter the FBF during baseline and the vascular resistance during baseline or RH. Administration of quinapril increased the peak FBF during RH (p<0,05) and the duration of RH (p<0,05). Patients with background retinopathy (BR) had better FBF during RH (p=0,05) and longer RH (p<0,05) than patients with Retinitis - proliferans (RP). ACE Inhibitors administration improved the peak FBF during RH (p<0,05) and increased the duration of RH (p<0,05) in patients with RP but it had no effect in patients with BR.CONCLUSIONS: The administration of an ACE inhibitor with high relationship with tissue ACE (quinapril) improved the peak FBF during RH and the duration of RH in diabetic patients. This is possibly due to its antioxidant effect on endothelium and to the increased nitric oxide bioavailability Patients with BR had better endothelial function compared to patients with RP while ACE inhibitor administration improved the endothelial function in patients with RP. It is apparent that ACE inhibitor drugs may have an important role in limiting the progression of retinopathy in type II diabetes.The effect of ACE inhibitor therapy on retinopathy in type II diabetes requires urgent investigation.It is possible, in the future to seek the role of chronic administration of ACE inhibitors in the prevention and therapy of diabetic retinopathy.

Ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλεί δυσλειτουργία του ενδοθηλίου. Στην διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια παρατηρούνται δομικές μεταβολές του ενδοθηλίου. Δεν γνωρίζουμε αν η χορήγηση ΑΜΕΑ βελτιώνει την λειτουργία του ενδοθηλίου σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου II .Η επίδραση των ΑΜΕΑ στην αντιδραστική υπεραιμία (ΑΥ), η οποία πιστεύεται ότι είναι εν μέρη ενδοθηλιοεξαρτώμενη δεν είναι γνωστή. Είναι αποδεκτό ότι η χορήγηση ΑΜΕΑ έχει σημαντικό ρόλο στον περιορισμό της εξέλιξης της αμφιβληστροειδοπάθειας σε διαβήτη τύπου I ακόμη και σε νορμοτασικούς ασθενείς. Υπάρχουν λίγα στοιχεία για τους ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου II. Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετήσουμε την επίδραση των ΑΜΕΑ στην αντιδραστική υπεραιμική ροή του αντιβραχίου ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου II, και να διαπιστώσουμε την συσχέτιση μεταξύ του τύπου της αμφιβληστροειδοπάθειας και της λειτουργικότητας του ενδοθηλίου καθώς και την επίδραση των ΑΜΕΑ σε αυτή.ΜΕΘΟΔΟΣ: Εβδομήντα ένα ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου II, από τους οποίους τριάντα έξι είχαν αμφιβληστροειδοπάθεια, συμμετείχαν στην μελέτη. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε μέτρηση της αιματικής ροής του αντιβραχίου(ΑΡΑ) ,με τη μέθοδο της φλεβοαποφρακτικής πληθυσμογραφίας, που πραγματοποιήθηκε: α) σε κατάσταση ηρεμίας και β) σε αντιδραστική υπεραιμία. Στην συνέχεια οι ασθενείς έλαβαν είτε 20mg κιναπρίλη(Ν=25), είται 25mg καπτοπρίλη(Ν=23), είται εικονικό δισκίο(Ν=23) από το στόμα και οι μετρήσεις της ΑΡΑ επαναλήφθησαν 2 ώρες αργότερα. Υπολογίστηκε ο βαθμός , η διάρκεια της ΑΥ, και η αγγειακή αντίσταση του αντιβραχίου(ΑΑΑ) σε ηρεμία και σε ΑΥ.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:Η χορήγηση εικονικού δισκίου ή καπτοπρίλης δεν μετέβαλλε σημαντικά την ΑΡΑ σε κατάσταση ηρεμίας, το βαθμό της ΑΥ , την διάρκεια της ΑΥ και την ΑΑΑ σε ηρεμία και σε ΑΥ.Η χορήγηση κιναπρίλης δεν μετέβαλλε σημαντικά την ΑΡΑ σε κατάσταση ηρεμίας και την ΑΑΑ σε κατάσταση ηρεμίας και ΑΥ,βελτίωσε όμως τον βαθμό της υπεραιμίας(ρ<0,05) και παρέτεινε την διάρκειά της(ρ<0,05).0ι ασθενείς με μη παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια (ΜΠΑ) είχαν καλύτερη ΑΡΑ σε ΑΥ (ρ=0,05) και μεγαλύτερης διάρκειας υπεραιμία (ρ<0,05) από τους ασθενείς με παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια(ΠΑ).Η χορήγηση ΑΜΕΑ βελτίωσε το βαθμό της υπεραιμίας (ρ<0,05) και παρέτεινε την διάρκειά της(ρ<0,05) σε ασθενείς με ΠΑ ενώ δεν είχε επίδραση σε ασθενείς με ΜΠΑ.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η χορήγηση ΑΜΕΑ με υψηλή συγγένεια με το ιστικό ΜΕΑ(κιναπρίλη) , βελτίωσε το βαθμό της ΑΥ και παρέτεινε και την διάρκειά της. Πιστεύεται ότι κυρίαρχο ρόλο στην γέννεση της ΑΥ αλλά και στην διάρκειά της παίζει το μονοξείδιο του αζώτου(ΝΟ) που παράγεται από τα διεγερμένα ενδοθηλιακά κύτταρα. Είναι πιθανό ότι οι ΑΜΕΑ δρουν στο αγγειακό ενδοθήλιο μειώνοντας το οξειδωτικό stress και αυξάνοντας την βιοδιαθεσιμότητα του NO, βελτιώνοντας έτσι την ενδοθηλιακή λειτουργία, που είναι μειωμένη σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου II. Η ενδοθηλιακή λειτουργία ασθενών με ΠΑ ήταν μειωμένη έναντι των ασθενών ΜΠΑ , ενώ η χορήγηση ΑΜΕΑ βελτίωσε την λειτουργία του ενδοθηλίου σε ασθενείες με ΠΑ.Είναι πιθανή στο μέλλον η αναζήτηση του ρόλου της χρόνιας χρήσης των ΑΜΕΑ στην πρόληψη και την θεραπεία της αμφιβληστροειδοπάθειας.