Ευρωπαϊκή πολιτική για τη γενική εκπαίδευση: πολιτικά προτάγματα, ζητήματα περιφερειοποίησης και κυβερνησιμότητας

Abstract

This thesis makes a significant effort at determinating EU’s Educational Policy, from the Treaty of Lisbon up until the year 2010. Preceding this is the methodological presentation of our progress of work, supported by the data provided from an interdisciplinary approach. This is followed by a theoretical frame shaped accordingly interdisciplinary approach. This is followed by a theoretical frame shaped accordingly by the analyst’s own perspective. It concerns the role of education and it’s organizational aspects with respect to expected results, not only from a narrow educational field angle, but also from it’s projection at carrier level, social presence and integration. After a brief historical overview relating to the approach of educational policy. From the year 1959 onwards the main chapters through time are being considered. Then they are analyzed with reference to the Lisbon strategy goals, as these have been determined as much as in matter of content as in that of means-tools of governmentality. All this is presented analytically, together with all progress reports. Following this is the planning of the Post-Lisbon Agenda, the redefinition of it’s objectives and the modification of it’s key instruments (ETCG). Analyzed also is the role of CEDEFOP as the body that undertakes the task of carrying out the decentralization policy, specialization of EU’s political priorisations for each member-state. This analysis is supplemented with the presentation of 3 application cases in France, Germany and Finland, as well as of Greece in further depth. Finally, this thesis is concluded highlighting the strategy subsequent to the Post-Lisbon Agenda and the conclusions with regard to the affectiveness and purpose of this policy.

Στη διατριβή αυτή επιχειρείται να προσδιοριστεί η πορεία της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ε.Ε. όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τα επίσημα κείμενά της από τη Συνθήκη της Λισαβόνας ως σήμερα (2010). Προηγείται μια μεθοδολογική παρουσίαση του τρόπου δουλειάς. Η ανάλυση μας αξιοποιεί διεπιστημονικά δεδομένα. Ακολουθεί ένα θεωρητικό πλαίσιο το οποίο προσδιορίζει και την οπτική γωνία της ανάλυσής μας. Αυτή αφορά στο ρόλο της εκπαίδευσης ως περιεχόμενο αλλά και ως οργανωμένου συστήματος. Έμφαση δίνεται στα προσδοκόμενα αποτελέσματα όχι μόνο στο στενά εκπαιδευτικό πλαίσιο, και στην προβολή του σε επίπεδο ατομικής πορείας αλλά κοινωνικής καταξίωσης και ενσωμάτωσης. Ακολουθεί μια σύντομη ιστορική αναδρομή της προσέγγισης του θέματος της εκπαίδευσης από το 1959 εστιάζοντας στο σκεπτικό της Ε.Ε. και την πορεία της ως τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Στη συνέχεια αναλύονται τα πολιτικά πράγματα της Στρατηγικής της Λισαβόνας με στόχο να προσδιοριστούν τόσο σε επίπεδο περιεχομένου όσο και σε εκείνο των μέσων–εργαλείων κυβερνησιμότητος και επίτευξης στόχων. Παρουσιάζεται όλος αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός καθώς και οι εκθέσεις προόδου του. Ακολουθεί ο επανασχεδιασμός της Post-Lisbon Agenda σε μια προσπάθεια βελτίωσης των αποτελεσμάτων και τροποποίησης των εργαλείων κυβερνησιμότητος. Στο πλαίσιο αυτό αναλύεται ο ρόλος του CEDEFOP ως του οργάνου που αναλαμβάνει να εφαρμόσει την πολιτική περιφερειοποίησης και της εξειδίκευσης της εφαρμογής των πολιτικών αυτών σε κάθε κράτος-μέλος. Η ανάλυση συμπληρώνεται με την παρουσίαση τριών περιπτώσεων εφαρμογής Γαλλίας, Γερμανίας, Φινλανδίας σε σύγκριση με την Ελλάδα (key study). Ακολουθεί η ανάλυση των πολιτικών της Post-Lisbon Agenda και τα συμπεράσματα με κριτήριο την αποτελεσματικότητα αλλά και τις αδυναμίες της εκπαιδευτικής πολιτικής.