Η επίδραση της διεγχειρητικής χορήγησης φυσοστιγμίνης σε ηλικιωμένους ασθενείς στην μετεγχειρητική εγρήγορση και στις διαταραχές μνήμης: κλινική μελέτη

Abstract

Background: Central cholinergic system is implicated in cognitive functioning. Transient cognitive dysfunction after general anaesthesia is a frequent condition in elderly patients. The aim of the present study was to determine whether physostigmine, a centrally acting cholinesterase inhibitor, may shorten the recovery from general anaesthesia in elderly patients. Methods: Eighty ASA I-III patients aged > 65 years, in a double-blind study protocol, scheduled for laparoscopic cholecystectomy were enrolled to receive either 2 mg physostigmine in 250 ml N/S 0.9% (group Physo) or 250 ml N/S 0.9% as placebo (group Control) with slow intravenous infusion (over 45 minutes) after induction in anaesthesia. General anaesthesia using remifentanil, propofol, and sevoflurane was performed for surgery. Extubation time was recorded. Patients were assessed for: sedation (scale 1-3), orientation (scale 0-4), pain (VAS: 0-10) at rest and movement, sitting ability, “picking up matches” test at 15 minutes, 8 and 24 hours postoperatively. The analgesic requirements and side effects were recorded until the 1st postoperative day. Results: Demographics were similar in both groups. Extubation time was significant lower for Physo group (8.0±2.7 vs 9.8±3.6, p=0.012). At all time points postoperatively, the seconds to perform the picking up matches test were significant lower for the Physo group (15 minutes postoperatively: 18±7.1 vs 24.6±11.6, p=0.003, 8 hours postoperatively: 11.8±3.9 vs 16.0±6.0, p<0.001, 24 hours postoperatively: 8.8±3.4 vs 11.2±4.7, p=0.008). Orientation and sedation did not differ at any time point between the two groups. Both VAS score at rest and at movement and consumption of analgesics were significant lower for Physo group during the 1st postoperative day. The proportion of patients with sitting ability was significant greater for the Physo group compared to control group 15 minutes (32 patients vs 18 patients, p=0.001) and 8 hours postoperatively: (39 patients vs 24 patients, p<0.001). No difference concerning side effects and hemodynamics was found between the two groups. Conclusion: We conclude that the intraoperative infusion of physostigmine shortens the recovery time from general anaesthesia in the elderly patients. Furthermore, physostigmine reduces analgesic consumption without any signifficant side - effects. These effects seen in the elderly patients were within the 1st postoperative day.

Σκοπός: Το κεντρικό χολινεργικό σύστημα εμπλέκεται στη ρύθμιση της νοητικής λειτουργίας. Η παροδική νοητική δυσλειτουργία είναι μία συχνή κατάσταση στους ηλικιωμένους ασθενείς. Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να ερευνήσει εάν η χορήγηση φυσοστιγμίνης, ενός κεντρικού αναστολέα της χολινεστεράσης, μπορεί να συντομεύσει την ανάνηψη και να αυξήσει την εγρήγορση μετά τη γενική αναισθησία σε ηλικιωμένους ασθενείς. Υλικό και μέθοδος: Μελετήθηκαν 80 ασθενείς, ASA I-III, ηλικίας > 65 ετών, σε μια προοπτική διπλή τυφλή μελέτη, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Τυχαιοποιήθηκαν είτε στην ομάδα Φύσο (Ν=40), στην οποία χορηγήθηκαν 2 mg φυσοστιγμίνη σε 250 ml N/S 0.9%, είτε στην ομάδα Ελέγχου, στην οποία χορηγήθηκε μόνο 250 ml N/S 0.9% σε αργή ενδοφλέβια στάγδην έγχυση (30-40 min) μετά την εισαγωγή στην αναισθησία. Προεγχειρητικά όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν στη δοκιμασία “συλλογής σπίρτων”. Επίσης αξιολογήθηκε η μνήμη των ασθενών με τον προσανατολισμό τους ως προς τον τόπο και το χρόνο. Η γενική αναισθησία έγινε με προποφόλη, ρεμιφεντανύλη και σεβοφλουράνιο και ήταν κοινή και στις δύο ομάδες. Μετεγχειρητικά καταγράφηκε ο χρόνος αφύπνισης των ασθενών. Έγινε αξιολόγηση της καταστολής (σκορ 1-3), του προσανατολισμού (σκορ 0-4), του πόνου (VAS: 0-10) ηρεμίας και κίνησης, της ικανότητας καθίσματος, της δοκιμασίας “συλλογής σπίρτων” στα 15 min, 8 και 24 ώρες μετεγχειρητικά. Επίσης, καταγράφηκαν οι ανάγκες σε οπιοειδή και οι παρενέργειες κατά τη διάρκεια του 1ου μετεγχειρητικού 24ώρου. Αποτελέσματα: Τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών ήταν παρόμοια και στις δύο ομάδες. Ο χρόνος αφύπνισης ήταν μικρότερος στην ομάδα Φύσο (8.0±2.7 vs 9.8±3.6, p=0.012). Σε όλες τις χρονικές στιγμές μετεγχειρητικά, ο χρόνος “συλλογής των σπίρτων” ήταν μικρότερος για την ομάδα Φύσο (15 min: 18±7.1 vs 24.6±11.6, p=0.003, 8 ώρες: 11.8±3.9 vs 16.0±6.0, p<0.001, 24 ώρες: 8.8±3.4 vs 11.2±4.7, p=0.008). Τα σκορ της καταστολής και του προσανατολισμού ήταν παρόμοια στις δύο ομάδες. Το ποσοστό των ασθενών με ικανότητα καθίσματος ήταν μεγαλύτερο στην ομάδα Φύσο συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου στα 15 min (32 ασθενείς vs 18 ασθενείς, p=0.001) and 8 ώρες μετεγχειρητικά: (39 ασθενείς vs 24 ασθενείς, p<0.001). Τα σκορ VAS ηρεμίας και κίνησης και η κατανάλωση οπιοειδών ήταν μικρότερα στην ομάδα Φύσο στο πρώτο μετεγχειρητικό 24ωρο. Δεν υπήρξε στατιστικώς σημαντική διαφορά όσον αφορά τις παρενέργειες και την αιμοδυναμική σταθερότητα στις δύο ομάδες. Συμπεράσματα: Η διεγχειρητική χορήγηση φυσοστιγμίνης φαίνεται ότι έχει θετική επίδραση στην εγρήγορση, συντομεύοντας την ανάνηψη σε ηλικιωμένους που υποβάλλονται σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή με γενική αναισθησία. Επιπλέον, ελαττώνει σημαντικά την κατανάλωση οπιοειδών, χωρίς την εμφάνιση σημαντικών παρενεργειών. Αυτά τα φαινόμενα παρατηρήθηκαν σε ηλικιωμένους κατά τη διάρκεια του 1ου μετεγχειρητικού 24ώρου.