Η Αττική κατά την πρώιμη και μέση βυζαντινή περίοδο: (324-1204)

Abstract

Μετά την επιδρομή των Γότθων (395), η Αττική επανακτά μια ανθηρή πνευματική ζωή, γνωστή από το παρελθόν. Την άνθηση αυτή, μπορεί κανείς να παρακολουθήσει όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην ύπαιθρο, όπως συμβαίνει με τον - αστικού χαρακτήρα - οικισμό της Δρίβλιας στο Πόρτο-Ράφτη. Με το διάταγμα του Ιουστινιανού Α' για την κατάργηση των Σχολών (529) ακολουθεί μία κατάπτωση, η οποία συνεχίζεται και κατά τον 7ο - 9ο αιώνες. Μια νέα ακμή παρατηρείται στην περιοχή από τον 10ο αιώνα, οπότε και ξεκινά η οικοδόμηση ναών, η οποία θα κορυφωθεί τους επόμενους αιώνες. Με βάση γραπτές και αρχαιολογικές πηγές, γίνεται απόπειρα καταγραφής της κατάστασης της βυζαντινής Αττικής, η οποία, τελικά, αποδεικνύεται αρκετά σημαντική.

À la suite de l’ attaque des Gothes (395), l’ Attique retrouve sa prosperité et sa vie spirituelle. Peut-on remarquer cet épanouissement pas seulement à Athènes, mais aussi à sa campagne, comme par example à Drivlia, dans la region de Porto-Rafti, qui se caracterise d’ un environnement urbain. À la suite de la cloture de l’ École Philosophique fameuse d’ Athènes, d’ après l’ Édit de l’ Empereur Justinien I (529), la declination commence. Pendant les 7ème - 9ème siècles, cette situation plaurable continue. Un nouvel epanouissement se remarque dès le 10ème siècle, à l’ époque ou une construction ètendue des èglises importantes commence, et la quelle va trouver son apogée dans les siècles suivants. D’ après des sources ècrites et archéologiques on fait une èpreuve d’ une liste de l’ Attique byzantine, laquelle, finallement, se prouve très importante.