Κοινωνική και επαναστατική συνείδηση των ενόπλων της Ρούμελης στην επανάσταση του 1821

Abstract

The object of the present thesis is to present analytically the conditions and factors that contributed in forming the social and revolutionary awareness of the armed cohorts at Roumeli during the long pre-Revolutionary period. In particular, the pre-Revolutionary and revolutionary phenomenon of Roumeli Men-at arms is studied through an analytical and methodic approach. The competition of men-at-arms and the mechanisms for the formation of its system both during the pre-Revolutionary as well as during the revolutionary periods is investigated in relation to applied and other men-at-arms networks of Roumeli. Also, the investigation expands to the role of Varnakiotis as it relates to the fact that Western Mainland takes part in the revolution with a delay of two months in contrast to the Eastern Mainland and Peloponnesus, as well as the role Mavrokordatos played in enforcing the competition of men-at-arms and the greater conflicts in the specific area. The research also considers the even greater men-at-arms conflict between Giannakis Ragos and Georgios Karaiskakis in the revolutionary area of Western Greece as it concerns the Greeks bearing arms during Turkish dominance at mount Agrafa. We also focus on the political attitude and credibility of the chieftains of Roumeli and we see that the chieftains are organized to confront decisive challenges related to the political future of the region and how issues of political credibility are dealt with. More specifically, the men-at-arms system will be judged for its political behavior and credibility in at least two cases. The first case concerns the occupation of Palamidion from homeless Roumeliotians after the fall of Messologion and the reactions following the decision for the settlement of Souliotians at Zapanti. The second case concerns the cap use and the participation of the Movement of men-at-arms in the mysteries of the Philiki Etaireia ( Greek Friendly Society)

Στόχος της παρούσας διατριβής είναι η αναλυτική παρουσίαση των συνθηκών και των παραγόντων που συνέβαλαν κατά την μακρόχρονη προεπαναστατική περίοδο στη διαμόρφωση της κοινωνικής και επαναστατικής συνείδησης των ενόπλων της Ρούμελης. Συγκεκριμένα μέσα από μια αναλυτική και συστηματική προσέγγιση μελετάται το προεπαναστατικό και επαναστατικό φαινόμενο του αρματολισμού της Ρούμελης. Διερευνάται ο αρματολικός ανταγωνισμός και οι μηχανισμοί συγκρότησης του αρματολικού συστήματος τόσο κατά την προεπαναστατική όσο και κατά την επαναστατική περίοδο με τα συγγενικά και αρματολικά δίκτυα της Ρούμελης. Ερευνάται επίσης ο ρόλος του Βαρνακιώτη στο γεγονός ότι η Δυτική Στερεά επαναστατεί με καθυστέρηση δύο μηνών σε σχέση με την Ανατολική και την Πελοπόννησο, καθώς επίσης και ο ρόλος του Μαυροκορδάτου στην ενίσχυση του αρματολικού ανταγωνισμού και στις συγκρούσεις στο συγκεκριμένο χώρο. Δε λανθάνει της έρευνας και η μεγαλύτερη αρματολική σύγκρουση στην επαναστατημένη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας του Γιαννάκη Ράγκου με το Γεώργιο Καραϊσκάκη για το αρματολίκι των Αγράφων. Επίσης εστιάζουμε στην πολιτική συμπεριφορά και αξιοπιστία των οπλαρχηγών της Ρούμελης και βλέπουμε πώς οι οπλαρχηγοί οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν καθοριστικές προκλήσεις που αφορούν στο πολιτικό μέλλον της περιοχής τους και πώς διαχειρίζονται θέματα πολιτικής αξιοπιστίας. Συγκεκριμένα το αρματολικό σύστημα θα κριθεί για την πολιτική του συμπεριφορά και αξιοπιστία σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις. Η πρώτη σχετίζεται με την κατάληψη του Παλαμηδιού από τους ανέστιους ενόπλους Ρουμελιώτες μετά την πτώση του Μεσολογγίου και τις αντιδράσεις που γέννησε στους Αρματολούς η απόφαση για την εγκατάσταση των Σουλιωτών στο Ζαπάντι. Και η δεύτερη με τη χρήση της πρακτικής των καπακιών και τη συμμετοχή των Αρματολών στα μυστήρια της Φιλικής Εταιρείας.